این مقاله را به اشتراک بگذارید
کتاب «زیر پوست من» شامل سرگذشت خودنوشت دوریس لسینگ توسط انتشارات هنر پارینه برای گرفتن مجوز چاپ به وزارت ارشاد رفت.
به گزارش مد و مه به نقل از مهر، کتاب «زیر پوست من» نوشته دوریس لسینگ، شامل سرگذشت خودنوشت این نویسنده برنده جایزه نوبل است که با ترجمه سمانه جعفری به تازگی توسط انتشارات هنر پارینه، برای گرفتن مجوز چاپ به وزارت ارشاد رفته است.
مقطع تاریخ این کتاب از بدو تولد لسینگ در کرمانشاه تا ۳۰ سالگی است که آفریقا را به مقصد انگستان ترک می‌کند و در مسیر نویسندگی و شهرت قدم می‌گذارد. ادامه بیوگرافی این نویسنده تا سال ۱۹۶۴ میلادی در کتاب «راه رفتن زیر سایه» درج شده و در حکم جلد دوم سرگذشتنامه لسینگ است.
لسینگ در «زیر پوست من» از دورانی شروع می‌کند که خیلی کوچک بوده و از تاثیر تمام اتفاقاتی می‌گوید که کودکی‌اش را شکل داده اند؛ این که زندگی در کردستان ایران٬ در حال و هوای نسبتا بدوی کردستان آن سال‌ها٬ چه تاثیری در شیوه زندگی خودش و خانواده‌اش داشته٬ تاثیرش روی پدرش که از تجمل متنفر بوده و مادری که همه زندگی دوست داشته به چشم دیگران بیاید و در رفاه و تجمل زندگی کند. لسینگ در خاطرات‌اش شخصیت دقیق مادر و پدرش را برای خواننده شرح می‌دهد؛ این که رفتار و منش هر کدام از این‌ها چه‌طور نگاه او را به دنیا عوض کرده است. لسینگ در این خاطرات مدام خودش را با برادرش قیاس می‌کند که محبوب خانواده و اطرافیان بوده و درباره این حرف می‌زند که همین نگاه ویژه دیگران به برادرش تا چه اندازه روی او تاثیر گذاشته است.
این کتاب در سال ۱۹۹۴ چاپ شد و جلد دومش نیز با عنوان «راه رفتن زیر سایه» در سال ۱۹۹۷ به چاپ رسید. بازه زمانی «زیر پوست من» از سال ۱۹۱۹ تا زمان بازگشت لسینگ به انگلستان در سال ۱۹۴۹ را در بر می گیرد. دوریس لسینگ درباره اینکه کدام یک از حوادث کتاب واقعی و کدام زاده خیال اند، می گوید اهمیت واقعیت کمتر و کمتر می‌شود، زیرا نویسنده‌ها مثل میخی هستند که مردم رویاهایشان را به آنها می‌آویزند.
«زیر پوست من» دربردارنده کودکی، ازدواج، ترک همسر، ازدواج مجدد و گرایشات کمونیستی دوریس لسینگ است. او در این اثر گاهی از گذشته با حسرت، توام با استهزا ولی بدون آه و زاری یاد می‌کند و می نویسد: «فایده اینکه بگوییم کاش این کار را کرده بودم یا آن کار را کرده بودم، چیست؟ مهم این است که در موقعیت من و با طبیعتی که داشتم چیز دیگری نمی توانست اتفاق بیفتد.»
این نویسنده در این اثر نه تنها به شرح چگونگی نویسنده شدنش می‌پردازد بلکه نوشته اش نوعی قیام فرد برابر تاریخ و فرد در برابر کل است؛ ضمن اینکه نشان می‌دهد به سادگی نمی‌توان مرزی بین واقعیت و خیال ترسیم کرد. انگار که او زندگی خود را به مثابه یک اثر هنری در معرض دید مخاطب قرار داده باشد.