این مقاله را به اشتراک بگذارید
بخشی از یادداشت محمود دولت آبادی درباره هوشنگ گلشیری / از کتاب «میم و آنِ دیگران»
گفت: از جاهای عجیب وغریبی گذشتم.
جمله کامل بود. پس گفتم و برگشتی!. بهشدت ذوقزده بودم. در جوابم گفت آره! هجای «آ» و سکون «ه» چنان پر بود از دم ریهها که حرف «ر» در آن میان فرسوده شد. گفتم:عبور از آن دهلیزهای تودرتو که حدس میزنم تو تجربه کردهای، انگ کار و سبک خودت است.
حالا باید میگفتم بنویسشان ــ باید بنویسیشان ــ بیرون که آمدی از بیمارستان باید بنویسیشان ــ و در بیشمار تکرار این معنا در ذهنم، عاقبت توانستم به وجه اثباتی بگویم «مینویسیشان!» و دیگر مجال ندادم و گفتم: حتماً؛ حتماً مینویسیشان! و او با دل انگشتهای دست راستش، شروع کرد به لمس کردن آن تکه از شیلنگ که مائده سرم را به رگهایش میرسانید و به همان نقطه نگاه کرد.
***
کتاب «میم و آنِ دیگران» نوشتهی «محمود دولتآبادی» 23 یادداشت دربارهی همنسلان و پیشینیان این نویسندهی نامدار معاصر را دربردارد. دولتآبادی دربارهی این کتاب گفته است: «این کتاب دربارهی دوستان نویسنده، شاعر، نمایشنامهنویس و هنرمندی است که آن را دربارهی آدمهای همدورهی خودم نوشتهام و در آن از کسانی چون جلال آل احمد، سیمین دانشور، اکبر رادی، علیاشرف درویشیان و دیگران حرف زدهام.» در میم و آن دیگران، این نامها به چشم میخورد: «محمدعلی جمالزاده»، «جلال آل احمد»، «سیمین دانشور»، «مهدی اخوان ثالث»، «احمد شاملو»، دو یادداشت دربارهی «محمدعلی سپانلو»، «جواد مجابی»، «علیاشرف درویشیان»، «سهراب شهیدثالث»، «پیتر هانکه»، «آرتور میلر»، «عبدالحسین نوشین»، «بهرام بیضایی»، «اکبر رادی»، «هوشنگ گلشیری»، «رضا براهنی»، «ناصر تقوایی»، «محمدرضا لطفی»، «سارا دولتآبادی»، «محمدحسین ماهر»، «فریدون آدمیت» و «جیمز جویس». کتاب حاضر را نشر «چشمه» منتشر کرده است.