این مقاله را به اشتراک بگذارید
رمان «وقت سکوت» (ترجمه ونداد جلیلی، نشر چشمه) را بزرگ‌ترین دستاورد اجتماعی رمان اسپانیا و رمانی تکرارنشدنی نامیده‌اند، و منتقدان ادبی تا آنجا پیش رفته‌اند که گفته‌اند اوج نثرنویسی معاصر اسپانیایی و از شاهکارهای رمان‌نویسی معاصر است و ادبیات اسپانیا را به دو دوره پیش و پس از آن تقسیم کرده است. منتقدان حتی از این نیز پیشتر رفته‌اند و این رمان را با «اولیس» جیمز جویس و «در جست‌وجوی زمان ازدست‌رفته» مارسل پروست مقایسه کرده‌اند. لو فیگارو لیته‌رر درباره آن می‌نویسد «هیچ‌کس نیست که کیفیت ادبی استثنایی این کتاب و قدرت حیرت‌انگیز آن را درنیابد. مارتین‌سانتوس بهترین نویسنده نسلش است و رقیب ندارد». جی. جی. برائون در تاریخچه ادبی اسپانیا هنرمندی و تسلط نویسنده را در «وقت سکوت» بی‌نظیر توصیف می‌کند و نیویورک‌تایمز نیز این شاهکار اسپانیایی را نمایشی به‌شدت خلاقانه از شاعرانگی نثر و تبحر نویسنده در استفاده از تمثیل برمی‌شمرد و می‌نویسد: «گفتار درخشان پایان کتاب تردیدی باقی نمی‌گذارد که نویسنده حاضر نبوده است به نوشتن رمانی رئالیستی بسنده کند. چنان که برمی‌آید پدرو خودِ اسپانیا است.»
به نقل از آرمان