جورج لوکاچ در یکی از مقالات درخشانش با عنوان «فرانتس کافکا یا توماس مان؟»، ادبیات قرن بیستم را آوردگاهی می‌نامد که در آن قهرمانان ضدرئالیسم مدرن با قهرمان آثار رئالیستی در حال جنگ‌اند
در ۱۹۴۵، بعد از تجربه‌های سخت بکت، ابتدا در نهضت مقاومت فرانسه و مخفی‌شدن، و سپس دوره درمان در سَن-لو [در فرانسه]، آتشی درگرفت. ایده‌‌ای، خیلی نزدیک به سبک و سیاق دانته، روح نگهبان بکت، در ذهن او جرقه زد که «آخرین نوار کراپ» برداشتی از آن را به ثبت می‌رساند که چندان پوشیده نیست
ساموئل بکت بدعتی پیچیده و مبهم در مسیحیت قرن هفدهم را برمی‌گیرد و آن‌را به فلسفه‌ای شخصی و نامعمول و بینشی هنری بدل می‌کند
ساموئل بکت سال ۱۹۰۶ در دابلین ایرلند به دنیا آمد. او نمایشنامه‌نویس، رمان‌نویس و شاعری بود که از انزوا، اندوه و پوچی می‌نوشت. بخش عمده‌ای از عمرش را در پاریس گذراند. او که در قالب‌های ادبی مختلف به زبان انگلیسی و فرانسه می‌نوشت، از کمدی سیاه استفاده می‌کرد تا موقعیت‌های انسانی را واکاوی کند.
این نوشته به قلم حامد داراب نخستین بار در اوایل دهه نود در مد و مه منتشر شد و از جمله مطالب پر بازدیدی که متاسفانه در تغییرات طراحی سایت که سه سال پیش اتفاق افتاد از دسترس خوانندگان خارج شد این روزها که مصادف است با سالگرد درگذشت ساموئل بکت، فرصت خوبی است…
«دست آخر» را اغلب بعد از «در انتظار گودو» شاخص‌ترین اثر نمایشی بکت محسوب کرده‌اند. اثری که چهار شخصیت اصلی دارد، تک پرده‌ای است و مهمتر از همه اینکه طرح مشخصی هم ندارد!
زمانی بکت گفته بود «شاید» کلمه موردعلاقه‌اش است، این کلمه نوشته‌های او را سراسر با حسی از قطعی‌نبودن همراه می‌کند: شاید گودو بیاید، شاید نیاید، شاید انتظار برای آمدن گودو نوعی کنش باشد و شاید از فرط استیصال باشد، شاید انتخاب نام ولادیمیر برای یکی از دو قهرمان اصلی «در انتظار گودو» اشاره‌ای به نام…
متنی که پیش روی شماست، گزیده از مصاحبه هایی است که جیمز نولسون با ساموئل بکت انجام داده است و در کتابی به نام «بکت به یاد می آورد/یادمان بکت: یک قرن بزرگداشت» منتشر شده است. این گزیده بخشی از خاطرات نویسنده با جیمز جویس است که در جوانی رابطه بسیار نزدیک و دوستانه یی…
ساموئل بکت نویسنده ای با اصالت ایرلندی، مهاجر و خود-تبعید که آثار مهم خود را به زبان فرانسه نوشت و ادبیات و به خصوص تئاتر زمان خود را دگرگون کرد به طوری که در ۱۹۶۹ جایزه نوبل ادبیات را از آن خود کرد.
یکبار برادر بزرگش (فرانک) در نامه ای به او نوشت: چرا سعی نمی کنی رمانی بنویسی که مردم بخوانند! این توصیه از سر دلسوزی فرانک، به ساموئل چندان کارگر نیفتاد، او بعد از آن نیز به نوشتن همان آثاری ادامه داد، که از او برمی آمد؛ آثاری که اغلب مردم یا توانایی خواندن آنها نداشتند…
۱۳ آوریل، زادروز ساموئل بکت، مترجم نمایشنامه‌نویس، رمان‌نویس و شاعر ایرلندی است. اصغر رستگار، نویسنده و پژوهشگر مطرح کشورمان و مترجم«در انتظار گودو» مهم‌ترین اثر بکت، به همین مناسبت یادداشتی را نوشته که می خوانید
این رابطه ادبی سرانجامی تراژیک پیدا کرد. دختر جویس عاشق بکت شده بود و این جوان کمروی عاشقِ ادبیات، علاقه ای به دختر جویس نداشت که علاوه بر انحراف مردمک چشمانش، به مشکلات عدیده روانی هم دچار بود و در بیان احساستش بیش از حد صراحت به خرج می داد.
اولین اجرای «در انتظار گودو» قریب به شش دهه پیش از این در سالن تاتر بابیلون در پاریسبه اجرا گذاشته شد. ساموئل بکت در این نمایش آوانگارد کوچک چه کرده که «در انتظار گودو» بخشی از ادبیات نمایشی دنیا را شکل داده است؟
بکت را اغلب ادامه جیمز جویس میدانند، بخصوص که کارهای اولیه او شباهتهائی با آثار آن نویسنده بزرگ ایرلندی دارد. هر دو سعی دارند که تمامی زندگی را در نوشته های خود منعکس کنند. ولی بکت تلاش می‌کند تا همین زندگی را در کوچکترین فضا فشرده کند… نوشته زیر کاری ست خواندنی از دکتر محمد…
به بهانه سالمرگ اولین برنده نوبل ادبیات/ نگاهی به فرانسوی‌هایی که نوبل گرفتند
ششم سپتامبر سالروز درگذشت «سولی پرودوم»، نویسنده فرانسوی است که اولین برنده نوبل ادبیات نام گرفت.
پنج سال از آخرین باری که یک فرانسوی توانست جایزه نوبل ادبیات را به دست آورد می‌گذرد. اما تاریخ ادبیات جهان هرگز از یاد نخواهد برد…
بدون هیچ تردیدی، جنبش مشهور به پست مدرن، جهان اجتماعی و فرهنگی ما را در بر گرفته است، از معماری گرفته، تا موسیقی، از نقاشی تا شعر، و از همه ی این ها گذشته با آنکه ممکن است برداشت شود که این جنبش محدود به مرزهای هنر اروپا و آمریکا ست، باید گفت که در…
بکت را اغلب ادامه جیمز جویس میدانند، بخصوص که کارهای اولیه او شباهتهائی با آثار آن نویسنده بزرگ ایرلندی دارد. هر دو سعی دارند که تمامی زندگی را در نوشته های خود منعکس کنند. ولی بکت تلاش می‌کند تا همین زندگی را در کوچکترین فضا فشرده کند... نوشته زیر کاری ست خواندنی…