دیروز سهراب مرد. آفتاب که غروب کرد او را هم با خود برد. دربارهٔ مرگ دوست چه می‌توان گفت: مرگی که مثل آفتاب بالای سرمان ایستاده و با چشم‌هائی گرسنه و همیشه بیدار نگاه‌مان می‌کند، یکی
امروز 15مهرماه زادروز سهراب سپهری است. شمس لنگرودی در تاریخ تحلیلی شعر نو به تفصیل به سهراب و جهان بینی او پرداخته است که بخش هایی از آن را در ادامه می خوانید.
به گزارش مدومه به نقل از آرمان، در ادبيات فارسی، مرگ یکی از محوری‌ترین موضوعات است و شاید كسي كه بيشترين توجه را به اين موضوع نشان داده و پرسش‌هاي فراواني را در اين‌باره مطرح كرده، خيام نيشابوري باشد. خيام مرگ را موجود ناشناخته‌اي مي‌داند كه وقتي مي‌آيد، تمام خوشي‌ها و لذات زندگي را مي‌ربايد…
نویسندهء این سطور میخواهد نشان دهد که برخلاف آراء همگان، سپهری، اگرچه مدتی مانند هدایت در عرفان هندی سیر کرد، ولی چونان هدایت به حقیقتی نرسید و همانند کافکا در این جستجوی پیگیر و بیامان، ناکام ماند
سهراب ناشناخته ی شعر امروز است.من وما کاری برای شناخت وشناختن سهراب نکردیم.همان حکایت مشک وبوییدن همان حکایت قدیمی سهل وممتنع.وهمان حکایت ماندن پشت دیوار شناخت.
این مقال جای شناخت وبحث درمورد شعرسهراب نیست .هرچه هست یادی ایست که می رود.وهرازچندگاهی نیم نگاهی به بهانه بزرگداشت از از این بزرگان می کنیم.سهراب بانقاشی شروع کرد…
ک. تینا نامیست که در جنگهای ادبی دههی سی و چهل در پیشانی آثاری داستانی که با رویکردی نوگرایانه منتشر شده بودند به چشم می خورد. آثار تجربهگرایانه و متفاوتی در حوزه ادبیات داستانی که در زمان نگارش و حتی بعد از آن، با توجه عدهی معدودی روبهرو شد و تیراژ کتابهایش نیز آنقدر پایین…