جهان داستانی «خانه ادریسی‌ها»ی غزاله علیزاده معلق بین واقعیت و خیال، عناصر مکانی، طبیعت بی‌شکل، مجسمه‌ها، گلدان‌های عتیقه و ظروف روحی و… از برهم‌تنیدن واژگان فاخر و الفاظ روزمره، توامان نضج می‌گیرد. این جزئیات، نه فقط درخدمت ساختن فضاسازی خاکستری و مه‌آلود خانه ادریسی‌ها، که انگاره‌هایی از زبانی نمادین می‌گردند
