جیمز جویس زمانی به دوست خود فرانک باجِن گفت: «اگر هرگونه دشواری در خواندنِ چیزهایی که می‌نویسم وجود دارد به‌خاطرِ مَصالحی است که به کار می‌گیرم. ایده‌های من همیشه ساده‌اند».
نخستین دیدار عاشقانه نورا بارناکل و جیمز جویس در 16 ژوئن 1904 اتفاق افتاد؛ همان روزی که تمامِ رمان هفتصد صفحه‌ای «اولیس» در آن می‌گذرد. هرچند نورا بعدها هم از خالقِ «اولیس» و خُلقش دلزده بود و هم به زبانِ خشن و مراوداتِ جنسیِ موجود در رمان، نقدهایی داشت؛ بااین‌حال نورا در جشنِ رونمایی کتاب…
شنیده بودم «اولیس» برترین رمان قرن بیستم است. شنیده بودم محال است بتوان آن را با آن‌همه پیچیدگی زبانی ترجمه کرد. شنیده بودم بااین‌حال، سال‌ها پیش در ایران ترجمه شده
«اولیس»خواندن ما ایرانی‌ها هم حکایتی است که باید به همه‌چیزمان بیاید. حتما برایتان پیش آمده فهرست کتاب‌هایی را بالا و پایین کنید که بزرگان ادبیات توصیه به خواندنش کرده‌اند
دنیل مولهال سفیر ایرلند در ایالات‌متحده و نویسنده کتاب «اولیس: اودیسه خواننده»، از صدسالگیِ «اولیس» می‌گوید
مترجم: شایان جوادی
«اولیسِ» جیمز جویس، یکی از مشهورترین رمانهای قرن بیستم، اگر نگوییم پرخواننده‌ترین آنها، صدسال پیش، یعنی دوم فوریه 1922 در پاریس منتشر شد. این رمان که الهامی آزادانه از اثر هومر است، اودیسه‌ای است با زبانی…
در طول تاریخ هفتادهزارساله بشر، هیچ کتابی اندازه «اولیس» با «سانسور» گره نخورده است. سانسور کلمه مغضوب‌شده فرانسوی است، و آنطور که تاریخ فرانسه نشان می‌دهد مردم و روشنفکران، همیشه درحالِ مبارزه با آن بوده‌اند تا این سه کلمه اصیل را سنگِ بنای تاریخ بگذارند: آزادی، برابری، برادری. از همین زاویه است که «اولیسِ» جیمز…
داستان هم مي‌تواند زباني مشترك شود. درست مثل موسيقي. داستان آ‌ن‌قدر قدرت دارد كه باعث پيوند بين فرهنگ‌ها و ملت‌ها باشد. زبان به‌عنوان عنصر زيربناي نوشتن يا داستان‌نويسي از چنان قدرتي برخوردار است كه مي‌تواند شرق و غرب عالم را به‌هم پيوند بدهد.
تقریبا هشتادسالی می‌شود که نام جویس و شاهکارش «اولیس»، در ایران مطرح شده است. نخستین‌بار محمدعلی جمال‌زاده در مقاله کوتاهی درباره این اثر بحث کرد و از اهمیت آن گفت. مثل خیلی چیزها ما زود از پدیده‌ای استقبال می‌کنیم و در همان استقبال می‌مانیم. در دهه چهل مجله «خوشه» برخی اشعار و نمایشنامه جویس را…
به‌تازگی اکرم پدرام‌نیا(۱۳۴۸کاشان) با انتشار ترجمه ناقص «اولیس»، ترجمه خود را از طرف بنیاد ادبیات ایرلند، ترجمه برگزیده دانسته. فرید قدمی(۱۳۶۴قزوین) نیز با انتشار ترجمه ناقص «اولیس»، خود را دیگر مترجم اولیس معرفی کرده است. آنچه می‌خوانید نگاهی انتقادی به ترجمه‌های «اولیس» به فارسی است.
لئوپولد بلوم شخصیت اصلی رمان «اولیسس» شاید یکی از واکاویده‌‌ترین شخصیت‌های ادبی قرن بیستم باشد. جیمز جویس در خلق این شخصیت به گوشه‌هایی از رفتار و عادت‌هایش سرک می‌کشد که نویسندگانِ رئالیستِ پیش از او به سراغشان نمی‌رفتند. جویس مدافع نوعی از رئالیسمِ بدون مصالحه بود. او این رئالیسم را در کنار خودنمایی‌های زبانی و…
لئوپولد بلوم شخصیت اصلی رمان «اولیسس» شاید یکی از واکاویده‌‌ترین شخصیت‌های ادبی قرن بیستم باشد. جیمز جویس در خلق این شخصیت به گوشه‌هایی از رفتار و عادت‌هایش سرک می‌کشد که نویسندگانِ رئالیستِ پیش از او به سراغشان نمی‌رفتند. جویس مدافع نوعی از رئالیسمِ بدون مصالحه بود. او این رئالیسم را در کنار خودنمایی‌های زبانی و…
یکی دیگر از این ملاقات های تاریخی، میان جیمز جویس نویسنده “اولیس”، و مارسل پروست نویسنده “در جستجوی زمان از دست رفته” رخ داد. به نظر می رسید که این دو، وجوه اشتراک بسیاری با یکدیگر داشته باشند، اما…
يك نامه مي‌تواند مسير ادبيات را تغيير دهد؟ بله و فقط يك نفر مي‌تواند چنين ادعايي را داشته باشد؛ پانزدهم دسامبر ١٩١٣، صدوسه سال پيش زماني كه ازرا پاوند در جست‌وجوي فردي بااستعداد بود، به نويسنده ايرلندي پرتلاشي برخورد كه در تريسته ايتاليا زندگي مي‌كرد.
در بخش «ایتاکا» از رمان یولیسس، استیفن ددالوس دو داستان کوتاه برای لئوپلد بلوم تعریف می کند؛ یکی ماجرایی که در هتلی دورافتاده می گذرد و دیگری «حکایت درخت آلو» (که پیشتر نیز در کتاب به آن اشاره شده بود). بلوم، که در اینجا جایگاه خواننده را اشغال می کند، دو واکنش نشان می دهد.…
بلومزدی: یادواره قرن دیرآمده
امیر جلالی
بلومزدی، روز شگفتی است. کمتر پیش آمده که در رمانی تخیلی، زمانی تقویمی تا این حد مورد توجه قرار گرفته باشد. حالا حدودا نیم قرن می‌شود که ۱۶ ژوئن ۱۹۰۴ به یکی از روزهای مهم تاریخ قرن بیستم تبدیل شده است. جالب اینجاست که در این روز هیچ…
غرض از گفت‌وگو، فرا رسیدن شانزدهم ژوئن، «روز بلوم» بود که از قضا در تقویم امسال درست شبیه به «اولیس» جویس، پنجشنبه است. بدیعی با سعه‌صدر به حضور پذیرفت و یک بعدازظهر را تا شب تماما به شرح رهاورد سفرش به دابلین و تجربه‌اش از «روز بلوم» اختصاص دار
با آغاز قرن بیستم و شروع جنگ جهانی اول، «مدرنیسم» با حمله تهاجمی به ایدئولوژی زمانه خود سه‌گانه پیوسته آن یعنی، سوژه و جهان و روح را دچار تزلزلی جدی می‌کند و به‌جای آن مضامین مهمی همچون ناپیوستگی سوژه و ابژه و به‌هم‌ریختگی تجربه را مطرح می‌کند.
پائولو كوئليو ـ نويسنده برزيلي آثار معروفي چون «كيمياگر» ـ، خود را نويسنده‌اي مدرن دانست و شاهكار جيمز جويس را براي ادبيات «مضر» خواند. او همچنين گفت: يكي از كتاب‌هايي كه زيان بسياري به ادبيات وارد كرده، «اوليس» جيمز جويس است. اين كتاب سبك خالص است و هيچ چيز در اين اثر نيست. «اوليس» يك…
اینجا، آن‌جا، همه‌جا «جیمز جویس»
«بلومزدِی» روزی است که در تقویم ادبی جهان به نام «جیمز جویس» نویسنده برجسته ایرلندی و خالق رمان «اولیس» گره خورده است.
خوانندگان این اثر مشهور در این روز با تدارک دیدن برنامه‌های مختلف فرهنگی و هنری به روخوانی آن می‌پردازند و یاد جویس را گرامی می‌دارند.
به گزارش مد…
ریچارد اِلمان، بیوگرافی نویس جویس که کتابش برترین بیوگرافی ادبی قرن بیستم نام گرفته، بخت این را داشت که با بسیاری از دوستان و معاشرین و معاصرین جویس مصاحبه کند و در لابلای صفحات کتاب سترگش حقایقی را آشکار می کند که نشان می دهد اودیسه هومر چه تاثیر عمیقی بر جویس داشته و ارتباط…
"چهره مرد هنرمند در جوانی" شامل پنج فصل است. بلندترین فصل کتاب فصل پنجم است که حدود یک سوم داستان را شامل می شود. جویس تقریبا تمام فصل سوم و بخش اعظم فصل چهارم را به زمینه سازی اعلام تصمیم استیون برای انصراف از کشیش شدن اختصاص داده است. استیون در اواخر فصل چهارم به…
انتشار بریده ای از رمان اولیس در مد و مه در سال ۹۰ با واکنش های مختلفی همراه بود، که برخی از آنها معطوف به ترجمه منوچهر بدیعی از این رمان می شد. حالا که به دلایل فنی مجبور به بازنشر برخی مطالب قدیمی مد و مه شده ایم بهتر دیدیم این نوشته نیز به…
بکت را اغلب ادامه جیمز جویس میدانند، بخصوص که کارهای اولیه او شباهتهائی با آثار آن نویسنده بزرگ ایرلندی دارد. هر دو سعی دارند که تمامی زندگی را در نوشته های خود منعکس کنند. ولی بکت تلاش می‌کند تا همین زندگی را در کوچکترین فضا فشرده کند… نوشته زیر کاری ست خواندنی از دکتر محمد…
اهالی دوبلین که از کتاب متنفر بودند، آنها تصویر خود در رمان را دوست نداشتند. جرج برنارد شاو، زبان رمان را “هرزگی و بد دهنی” خواند و گفت دستِ خودِ او {برنارد شاو} هرگز نمی توانسته چنین کلماتی بیافریند و با اینحال تصدیق کرد که این کتاب یک شاهکار است.