غرض از گفت‌وگو، فرا‌ رسیدن شانزدهم ژوئن، «روز بلوم» بود که از قضا در تقویم امسال درست شبیه به «اولیس» جویس، پنجشنبه است. بدیعی با سعه‌صدر به حضور پذیرفت و یک بعدازظهر را تا شب تماما به شرح رهاورد سفرش به دابلین و تجربه‌اش از «روز بلوم» اختصاص دار

«ادبیات در مخاطره» کتاب موجز و درعین‌حال صریح تزوتان تودوروف – نظریه‌پرداز و منتقد ادبی بلغاری‌تبار- با زبانی شیوا از ذهن نقادی حکایت می‌کند که می‌تواند برخلاف چارچوب نظری‌اش، قلمرو تحقیقاتی خود – ‌ادبیات- را از چشم‌اندازی متفاوت بررسی کند. از‌ قضا همین زبان شیوا و ذهن نقاد، که ظاهرا قوت پژوهش‌گر و منتقد به…

مواجهه نیروهای بَری و بحری در ادبیات مدرن ایران غرق‌شدن در خشکی پويا رفويي سرود دوازدهم «اودیسه» را هومر به سرزمین سیرن‌ها اختصاص داده است. اولیس که پیشاپیش از زبان سیرسه به معضل آتی وقوف دارد، ملوانان و همراهان خود را از سیرن‌ها مطلع می‌کند. سیرن‌ها، آدمخواران اغواگری هستند که با سرودهای دلنشین و…

هیچ شعری دیگر از بودلر و احتمالا هیچ شاعر دیگری تا این حد بر ادبیات مدرن تأثیر نگذاشته است. هرچند که «تطابقات» در آغاز چندان توجهی برنینگیخت و مقبول طبع معاصران واقع نشد. در این شعر، خبری از بودلریسم نیست. نه دغدغه مرگ و زشتی در میان است و نه کلنجار با شیطان و بیماری…

آندره مالرو است که غرضش از حضور در اسپانیا به‌هیچ‌وجه روایت یا نگارش رمان نبود. مالرو به اسپانیا آمده تا با هدایت «اسکادران اسپانیا» راه را بر پیشروی فاشیست‌ها سد کند. او به‌همراه چند خلبان دیگر که هرکدام متعلق به ملیتی هستند، تا روزهای آخر جنگ داخلی در اسپانیا می‌مانند و می‌جنگند.

کالا، خیال‌واره شیئی به‌ظاهر بس ساده است، که در واقعیت خود را با ظرایفی الهیاتی بروز می‌دهد: این اصل دانش مارکسیستی بی‌واسطه متعاقب انقلابی ادبی است که با روی‌گردانی از منطق کنش‌های به قول معروف در ید اهدافی عقلانی، به جهان معناهای مستتر در بیهودگی ظاهری رو می‌آور

جهان کلاسیک بازنمایی میان دلالت‌ورزی و خواست دلالت پیوند برقرار می‌کرد. اتصال بین یک اراده کنش‌گر و اراده‌ای دیگر، به‌نحوی که اولی کنش‌خواه می‌شد، اساسا به رابطه‌ای خطابی می‌انجامید. این همان قدرت گفتار-در- کنش است که واعظان انقلابی با قائل‌شدن به تداوم میان فصاحت جمهوری‌های باستانی و فصاحت انقلاب جدید، از نظم سلسله‌مراتبی بلاغت…

تنها کاری که لازم است آدم از عهده‌اش برآید، برخورداری از قابلیت خواندن مطلب چاپی است، قابلیتی که کارگزاران دولت‌های مبتنی بر رأی و مالیات رواج آن را در بین مردم بر ذمه خود می‌دانستند.دمکراسی نوشتار در گرو گرایش به سکوتی زیاده‌گو است که به الغای تمایزی می‌انجامد که بین صاحبان کلام کنش‌مند و صاحبان…

اصل دمکراسی نه شرایطی اجتماعی، بلکه گسستی نمادین است،گسستی است میان نظم معین فیمابین بدن‌ها و کلمات، نظم معین فیمابین شیوه‌های سخن، شیوه‌های عمل و شیوه‌های هستی. از این بابت، می‌توان بین «دمکراسی ادبی» و نظم کلاسیک بازنمایی قائل به تعارض بود.

به طورخلاصه ادبیات، نظام تازه شناسایی هنر نوشتار است. نظام شناسایی هنر عبارت است از نظام روابط فیمابین کنش ها، فرم های مرئی شدنِ چنین کنش هایی، و وجوه فهم پذیری.

سیاست ادبیات نظیر چیزی شبیه به سیاست نویسندگان نیست. به تعهدات شخصی نویسندگان در کشمکش‌های اجتماعی یا سیاسی دورانشان نمی‌پردازد. به شیوه‌ای نیز نمی‌پردازد که نویسندگان ساختارهای اجتماعی، جنبش‌های سیاسی، یا هویت‌های گوناگون را در کتاب‌هایشان بازنمایی می‌کنند. تعبیر «سیاست ادبیات» حاکی از آن است که ادبیات به صرف ادبیات‌بودنش سیاست می‌ورزد.

درست پنجاه‌سال از نوشته‌شدن «سنگی‌بر‌گوری» اثر متفاوت و بحث‌برانگیز جلال آل‌احمد می‌گذرد. اما هنوز این رمان کوتاه از مهم‌ترین متن‌های ادبیات ماست. آل‌احمد در «یک‌چاه و دو‌چاله» می‌نویسد: «… و بعد بپردازم به از‌نو‌‌نوشتن سنگی‌بر‌گوری که قصه‌ای است در باب عقیم‌بودن» و البته بعد از مرگش منتشر شد