رفتن به محتوا رفتن به فوتر

نگاهی به مجموعه داستان «کافه‎ی پری دریایی» اثر میترا الیاتی

1 Comment

  • میلاد صادقی
    ارسال شده 31 دسامبر 2010 در 12:51 ب.ظ

    در ابتدا متشکرم.
    کمی به نظرم این نوشته بیش تر نقل جمله های نشانه شناسان و زبان شناسان، بی تعیین ارتباط دقیقشان با محور یادداشت (یعنی مجموعه داستان کافه ی پری…) بود.
    اما نکته ای که در همان ابتدا به چشمم خورد این بود: بارت تا آن جا که من می دانم نقش مخاطب را چندان فعال نمی داند و تنها از منظر انتقال معنا بر جدایی معنا از مولف، پس از تولید اثر تاکید می کند. آن هم در مقاله ای به آن کوتاهی و به آن گنگی… گواه دیگر این حرف هم این است که اگر تحلیل مخاطب (آن چیزی که مورلی و اهالی مکتب بیرمنگام به آن معتقدند و ریشه هایش را به بارت نسبت می دهند) جزو اهداف نظری بارت بوده، چرا هیچ وقت تحلیل مخاطب نکرده و همواره به تحلیل متن پرداخته است؟
    از این منظر دلم می خواست توضیح بیشتر نویسنده ی این یادداشت را به عنوان یک استاد بشنوم و از دانسته های ایشان بیشتر بهره مند شوم.
    متشکرم.

ارسال نظر

0.0/5