این مقاله را به اشتراک بگذارید
مهرناز منتظری: به مت دیمون باید لقب مرد ۵/۲ میلیاردی دلاری را داد. زیرا این رقمی است که از سال ۱۹۹۷ که دیمون با فیلم «ویل هانتینگ خوب» پا به هالیوود گذاشت تا حالا از گیشه فیلم‌هایی که تولید کرده، به دست آورده است. این فیلم‌ها از «بورن» و «یازده یار اوشن» گرفته تا «آقای رایپلی با استعداد»، «نجات سرباز رایان» و «مرحوم» (the Deported) هستند که همگی نه فقط در گیشه که در نگاه منتقدان نیز موفق بوده‌اند. مجموع اینها باعث شد مجله فوربس سال ۲۰۰۷ «دیمون» را قابل اعتماد‌ترین ستاره سینمای هالیوود بداند زیرا قادر است در قبال هر یک دلاری که استودیو به وی پرداخت می‌کند ۲۹ دلار سود خالص داشته باشد.
این بازیگر ۴۲ ساله که با چهره کودکانه‌اش کمتر از سن واقعی‌اش نشان می‌دهد، همیشه لبخندی بر لب دارد و ساده و صمیمی حرف می‌زند. حتی اگر توجهی به جیسون بورن نداشته باشیم، باز هم به راحتی می‌توان متوجه شد دیمون در زندگی واقعی با نوع چهره و کلام خود هم می‌تواند یک جاسوس خوب باشد. او درست شبیه کسی است که فقط یک ستاره سینما می‌تواند آنگونه باشد و در چنین موقعیتی قرار دارد.
البته این نتیجه‌گیری آخر، بی‌انصافی در حق توانایی‌های انکارناپذیر دیمون است که در جدیدترین فیلم او با عنوان «سرزمین موعود» که گاس ون سنت، کارگردان «ویل هانتینگ خوب» آن را کارگردانی کرده است.
دیمون در این فیلم نقش مقاطعه‌کار و مشاور یک شرکت استخراج نفت و گاز را بازی می‌کند که در تلاش است مردم یک شهر دور افتاده در یکی از مناطق نفت‌خیز آمریکا را متقاعد کند امتیازهایی به کمپانی او بدهند. محور فیلم استخراج گاز و چگونگی پروسه و کار امروزی و مدرن آن است. فرایندی که با آن گازی را که در دل زمین نهفته است، خارج میکنند.
در ابتدا قرار بود فیلم را خود دیمون کارگردانی کند، اما: «اصلاً فرصت این کار را نداشتم و در نهایت برنامه‌ریزی‌هایم باعث شدند کسی بهتر از خودم فیلم را کارگردانی کند. هر چند که از آنجا که مجبور بودم جایم را به گاس ون سنت بدهم، اگر این کار را نمی‌کردم، احتمالاً زیر فشار کاری می‌مردم و در نهایت او جایم را این‌گونه می‌گرفت.»
«سرزمین موعود» یکی از معدود فیلمنامه‌هایی است که این بازیگر چشم آبی، از سال ۲۰۰۲ که «Gerry» را نوشت، نوشته است و گاس ون سنت نیز آن را کارگردانی کرده است. البته دیمون در نگارش فیلمنامه «سرزمین موعود» تنها نبوده است و جان کراسینسکی ستاره معروف NBC او را در نگارش این فیلمنامه همراهی کرده است. دیمون در این مورد می‌گوید: «در حال فیلمبرداری یک فیلم بودم و نمی‌توانستم تمام وقتم را روی این کار بگذارم. بنابراین کل فیلمنامه تنها در چند تعطیلات آخر هفته نوشته شد.»
نوشتن مهارتی است که دیمون از ۱۵ سال گذشته تاکنون از آن در بهترین شکل خود برخوردار بوده است. او ۱۵ سال قبل هم موفق شد به خاطر نگارش «ویل هانتینگ خوب» اسکار دریافت کرد. با این حال او در این امر کمی کند است و به قول خودش: «در نگارش همیشه نیاز به یک همکار دارم. نمی‌توانم این کار را به تنهایی انجام دهم. همیشه در کالج در درس ادبیات بهترین بودم. (اشاره او به تحصیلاتش در هاروارد است که آن را نیمه کاره رها کرد) اما از اینکه ساعت‌ها به تنهایی پشت کامپیوتر بنشینم و تایپ کنم، متنفرم. این کار مرا دیوانه می‌کند. البته نگارش خلاقانه بسیار متفاوت از نگارش مقاله است. این کار خیلی فعال‌تر به نظر می‌رسد، اما خب وقتی همکاری در نگارش دارید، میدان عمل فعال‌تری دارید و با همکارتان گفت و شنود و خنده و… هم دارید. البته حتی در این صورت هم گاهی مجبور می‌شوید به غار تنهایی‌تان بخزید و با خود درباره درستی کاری که انجام می‌دهید، فکر کنید.»
زندگی شخصی و خصوصی مت دیمون به اندازه زندگی حرفه‌ای‌اش قابل اعتماد است. او سال ۲۰۰۳ با لوسیانا باروسو آرژانتینی که یک فروشنده بود، آشنا شد و ازدواج کرد آنها صاحب سه دختر کوچک هستند و البته لوسیانا از ازدواج قبلی‌اش صاحب یک فرزند دیگر هم هست.
دیمون درباره پدر بودن می‌گوید: «این کاری است که همیشه دلم می‌خواست در زندگی انجام دهم و پدر باشم. هر چند که این بی‌خوابی سخت‌ترین بخش زندگی من است. گاهی نیمه‌های شب به ساعت نگاه می‌کنید و فکر می‌کنید الان است که دیگر بمیرید. خیلی سخت است.» او سپس به سبک زندگی خود اشاره می‌کند و می‌افزاید: «اگر کسی بخواهد پنهانی از زندگی من عکس بگیرد، حوصله‌اش سر می‌رود. چون اغلب روز را در حال مطالعه و یا حفظ دیالوگ‌هایم هستم و به این ترتیب هر خبرنگار و عکاسی فورا خسته می‌شود و به خانه‌اش می‌رود.»
مت دیمون همیشه خود را دست کم می‌گیرد. او زمانی به کنایه درباره فیلمنامه‌های خود گفته بود: «فیلمنامه‌های من فاقد برادپیت و دی‌کاپریو هستند.» او همچنین درباره خود و علت محبوبیت‌اش تردید دارد و می‌گوید: «هیچ وقت تلاش نکرده‌ام خودم را در محدودیت رفتاری خاصی قرار دهم. به همین دلیل هم نمی‌دانم چرا مردم مرا دوست دارند. البته از این موضوع و اینکه آنها هنوز هم دوست دارند بروند و فیلمهای مرا ببینند خوشحالم.»
اما به هر حال بحث‌های زیادی بر سر جدیدترین فیلم او، «سرزمین موعود» وجود دارد. این فیلم به خاطر طرح مشکلات و مسایل فرایند جدید استخراج نفت و گاز برای ساکنان مناطق نفت‌خیز مورد انتقاد کمپانی‌ها قرار گرفت. جالب آنکه حتی صاحبان مزارع سابق پنسیلوانیا که زندگی آنها و تخریب مزارعشان در فیلم نشان داده می‌شود هم به فیلم معترض شدند و سازندگان فیلم را متهم کردند که با حقارت به مزرعه‌داران نگاه کرده‌اند.
وقتی فیلم در دسامبر ۲۰۱۲ در آمریکا اکران شد، تنها نیمی از بودجه ۱۵ میلیون دلاری آن بازگشت. هر چند که فیلم در اروپا با استقبال بیشتری مواجه شد و در بخش نمایش ویژه جشنواره فیلم برلین امسال نیز حضور داشت. دیمون درباره انتقادها از فیلم‌اش می‌گوید: «فکر نمی‌کنم فیلم شایسته این‌گونه حملات ویران‌کننده باشد. حتی یک سکانس در فیلم وجود ندارد که من بخواهم آن را تغییر دهم یا به گونه‌ای متفاوت جلوه‌اش دهم، اما نمی‌دانم چرا آن بازخوردی که من انتظار داشتم را نداشت، اما خب گاهی اوقات مردم و مخاطبان بعدها متوجه ارزش و چیزهایی که فیلمی بیان می‌کند، می‌شوند. من شخصاً این فیلم را دوست دارم و واقعاً این انتقادهایی را که می‌شود، درک نمی‌کنم.»
«سرزمین موعود» در واقع انتقادهایی است که این بازیگر به جامعه پیرامون خود در آمریکا دارد. او در بیان تفکرات خود درخصوص این فیلم شرح می‌دهد: «این چیزی که به آن هویت آمریکایی می‌گویند، واقعاً می‌خواهد چه میراثی را برای نسل آینده خود برجا بگذارد؟ وضعیت مناطق دورافتاده آمریکا واقعاً مرا دلشکسته می‌کند. معمولاً تصور می‌شود رکود اقتصادی شهرهای بزرگ را تحت تأثیر قرار می‌دهد، اما بروید و روستاها و مناطق دورافتاده را ببینید که به چه وضعیتی گرفتار شده‌اند. خانواده‌های مزرعه‌دار با مرگ و زندگی دست و پنجه نرم میکنند. مشاهده این چیزها خیلی سخت است. بعد گاهی کمپانی‌های استخراج به این مناطق می‌آیند و با وعده مستمری‌های طولانی مدت اجازه حفاری در مزارع را می‌گیرند، اما مزرعه داران نمی‌دانند که با این کار تا چه حد خود و فرزندانشان را در معرض خطر قرار می‌دهند و علاوه بر آن محیط زیست را که تخریب آن بر زندگی نسل‌ها تأثیر می‌گذارد، ویران می‌سازند. من فقط می‌خواستم اینها را نشان دهم و قضاوت را به عهده مخاطب بگذارم و خودم هیچ قضاوتی نداشته باشم.»
مت دیمون وقتی به او پیشنهاد می‌شود با این افکاری که دارد باید رئیس جمهور آمریکا شود، می‌خندد و می‌گوید: «نگرانی‌ام فقط بابت کسانی است که واقعاً گرسنه هستند. من ترجیح می‌دهم مردم بیشتر به حرف سیاستمداران گوش کنند تا فیلمسازان و بازیگران، اما واقعیت آن است که سیاستمداران ما حقیقت‌ها را نمی‌گویند و حداقل درباره این‌گونه مسایل سکوت میکنند.»
کار دیگری که او واقعاً می‌خواهد انجام دهد، کارگردانی است، اما فعلاً نقش اول فیلم جدید «نیل بلومکمپ» با عنوان «بهشت» (Elysium) را در دست دارد که قرار است ماه آگوست (مرداد ماه) اکران شود. او در این فیلم نقش مکس یک آقای معمولی را دارد که این شانس را می‌یابد که زمین را نجات دهد. معمولی چیزی است که او در آن بهترین است، اما بزرگترین تعریفی که می‌توان از مت دآمون در این فیلم داشت، این است که کاراکتر او تنها ۲۹ سال دارد و دیمون ۴۲ ساله است.
منبع: the Independent
بانی فیلم – مد و مه / ۱۴ خرداد ۱۳۹۲