این مقاله را به اشتراک بگذارید
گفت‌وگو با بهنوش بختیاری درباره فیلم «من» ساخته سهیل بیرقی
سال‌ها منتظر یک پیشنهاد متفاوت بودم
مریم قربانی‌نیا
با بهنوش بختیاری، بازیگر آثار طنز سینما و تلویزیون که امسال با نقش متفاوتی در فیلم «من» سهیل بیرقی و در بخش نگاه نو سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر حضور دارد به گفت‌وگو نشستیم تا از این نقش متفاوت و چگونگی ایفای آن کمی برای‌مان بگوید.
از نقش متفاوتی که در فیلم «من» ایفا کرده‌اید، بگویید.
نقش من در فیلم «من» نقش خانمی است که اعتقادات خاصی دارد. کارگردان این فیلم سهیل بیرقی است که با وجود اینکه «من» نخستین فیلم بلند او است، اما سال‌ها در فیلم‌های بسیار خوبی دستیاری کرده و وقتی که من متن فیلمنامه او را خواندم دیدم فیلمنامه بسیار متفاوت و جذابی است و تمام مختصات یک فیلم خوب را داشت. برایم خیلی جالب بود که ایفای نقش در این فیلم را به من پیشنهاد دادند چون سال‌هاست که در مصاحبه‌هایم گفته‌ام به دنبال کار متفاوت و خوب هستم ولی متاسفانه وقتی یک نفر نسبتا بد عمل نمی‌کند پس از آن برای همان‌گونه کارها به سراغش می‌آیند، در صورتی‌که در تمام دنیا می‌بینیم که این‌گونه نیست. به عنوان بازیگری مثل جنیفر آنیستون ١٠ سال سریال کمدی «Friends» را دارد ولی پس از آن نقش‌های متفاوت دیگری به او می‌دهند و در واقع به بازیگرشان اعتماد می‌کنند ولی سینمای ما متاسفانه خیلی از لحاظ بانک اطلاعات بازیگری ضعیف است و فیلمسازان هر کس که هر نقشی را خوب اجرا کرد نقش‌های مشابه به او پیشنهاد می‌دهند. من مدت طولانی تئاتر کار کردم و خیلی سال پیش دوره بازیگری دیده‌ام و در پشت صحنه سینما هم خیلی کار کردم و منشی صحنه کارهای خیلی خوبی بوده‌ام، فکر می‌کنم کمی از سینما می‌دانم و به همین دلیل انتظار داشتم اتفاقات خوبی برایم بیفتد. وقتی سهیل بیرقی این نقش را به من پیشنهاد داد برایم خیلی عجیب بود و البته در کنار متعجب بودن، خوشحال هم بودم که بالاخره یک نفر به من اعتماد کرد.
از نتیجه این کار متفاوت راضی هستید؟
در حال حاضر هنوز فیلم را ندیده‌ام و اصلا نتیجه کار را نمی‌دانم ولی امیدوارم کار خوبی از آب در آمده باشد. سهیل بیرقی زحمات زیادی برای این فیلم کشیده و گروه بازیگری گروه بسیار خوبی بود و تمام افراد بجا و مناسب انتخاب شده بودند. امیدوارم که نتیجه رضایت‌بخش شده باشد.
کمی از نقش‌تان بگویید.
آنقدر تمام نقش‌ها در روند قصه بود که اگر بخواهم توضیح خاصی در مورد نقش بدهم، باید کل قصه را تعریف کنم تا بتوانم این نقش را توضیح دهم. همه نقش‌ها کاملا در خدمت قصه بودند. فقط می‌توانم بگویم نقشی بود که کمی با خودم فرق داشت، نقش آدمی با چارچوب اعتقادات خودش که اصلا نه آدم خوبی است و نه آدم بدی؛ مثل همه ما یک آدم خاکستری است و من خیلی دوستش داشتم.
از بازی کردن یک نقش متفاوت برای اولین بار آن هم در یک فیلم سینمایی که نخستین تجربه کارگردانش است، ترس نداشتید؟
من در کارهای طنزم هم سعی کرده بودم که با کمک لهجه و هر چیز دیگری این تفاوت را نشان بدهم ولی فیلمنامه هم باید به کمک بازیگر بیاید. من واقعا خسته شده بودم از اینکه سر هر کاری می‌رفتم خودم از خودم ایده بدهم، دیالوگ بگویم، طراحی بکنم و… دلم می‌خواست سر یک کاری بروم که آنقدر دیالوگ‌هایش خوب باشد که لازم نباشد من اینقدر انرژی مضاعف بگذارم و فقط نقش خودم را به درستی ایفا کنم.
خیلی به سهیل بیرقی تبریک می‌گویم که با وجود اینکه خیلی جوان است اما قدرت ریسکش بالاست و واقعا خیلی ممنونم که به من اعتماد کرد. اصلا نمی‌دانم نتیجه کارم خوب بوده یا بد، هنوز هم جرات اینکه بروم فیلم را ببینم ندارم چون می‌ترسم بازی بازیگران دیگر را هم خراب کرده باشم، اما به هر حال بازی کردن در کنار بازیگر بزرگی مثل لیلا حاتمی برای من افتخار بزرگی بود.
اعتمادی که سهیل بیرقی به من کرد شاید هیچ کارگردان خیلی باتجربه‌ای نکرد و این اعتماد برایم خیلی ارزشمند بود و این فیلم چه دیده شود و چه نشود من همیشه مدیون سهیل بیرقی هستم و امیدوارم که کارگردان‌های دیگر هم کمی از این کارگردان جوان یاد بگیرند و بدانند بازیگری که دغدغه بازی دارد و برای کارش سال‌ها زحمت کشیده، از پتانسیلش استفاده کنند. ما تا کی باید نقش دختر دلبر را بازی کنیم. من کسی هستم که کتاب می‌خوانم، فیلم می‌بینم و قضیه سینما برایم خیلی جدی‌تر از آن چیزی است که از دور تصور می‌شود. برایم خیلی مهم است که هر روز مهارتم را بالا ببرم. من در یک سال اخیر جز یک کار کودک، سه تئاتر و یک کار با مانی حقیقی هیچ کار دیگری قبول نکرده‌ام تا ان‌شاء‌الله شروعی باشد برای اینکه کارهای بهتری انجام دهم و اینقدر برچسب صرفا بازیگر طنز بودن را همراهم نداشته باشم.
حس و حال بازی در یک نقش جدی چقدر برای‌تان متفاوت بود؟
البته طنز بازی کردن کار بسیار سختی است و من فکر می‌کنم تلویزیون این سال‌های‌مان ثابت کرده که واقعا نقش کمدی بازی کردن کار هر کسی نیست. ممکن است برخی دوستان در برخی کارها و تئاترها خیلی خوب بدرخشند اما کمدی کار هر کسی نیست و متاسفانه فکر می‌کنم تنها جایی که اینقدر کمدی را بی‌ارزش کرده و سخیف می‌شمارد، کشور ما است، در صورتی که واقعا کار بسیار سختی است که ما بتوانیم با تمام محدودیت‌هایی که داریم از لحاظ پوشش، شوخی نکردن با قومیت‌ها و رعایت بسیاری از اصول به ویژه به عنوان جنس زن، کمدی بازی کنیم، زیرا بازیگر در این شرایط هیچ چیز برای تکیه کردن ندارد، فقط یک صورت دارد که باید با آن کمدی بازی کند. به یاد دارم یکی از دوستانم که ستاره سینما است به من می‌گفت: «امکان ندارد روزی من بتوانم حتی برای یک روز کار تو را انجام بدهم. تو چگونه می‌توانی چهار صفحه دیالوگ را حفظ کنی، بروی، بداهه بگویی، انرژی بگذاری و روزی ١٣-١٢ ساعت به صورت مداوم سر کار باشی و خلاقیت هم داشته باشی. من برای بیش از چهار پلان در یک روز توان و آمادگی ندارم. این کار تخصص تو است.» و من هم گفتم بله البته شاید من هم نتوانم از پس کار تو بر بیایم. آدم‌ها وقتی از نزدیک می‌بینند متوجه می‌شوند که چقدر کار دشواری است و اینکه بتوانی در این عرصه خودی نشان بدهی و کمدین خوبی باشی بسیار دشوار است.
خوشحالم که در این فیلم داوری می‌شویم و سهیل بیرقی با اولین فیلمش وارد جشنواره شده و خوشحالم که آن همه دقت و زحمتش و اینقدر چراغ خاموش حرکت کردن و بی هیاهو بودنش نتیجه داد. من واقعا متعجبم یک کارگردان چقدر می‌تواند بی‌ادعا، بی‌تکلف و متواضع باشد. امیدوارم نتایج خوبی در انتظارش باشد و شرایطی مهیا شود که سرمایه‌گذارهای خیلی قوی بیایند برای فیلم‌های کسانی مثل بیرقی سرمایه‌گذاری کنند که این جوانان با این استعدادهای درخشان‌شان تنها نمانند و سر خم نکنند در مقابل مسوولان تا بودجه‌ای برای ساخت فیلم‌های‌شان بگیرند. امیدوارم مسوولان و سرمایه‌گذاران ما کمی بیشتر به فکر بودجه برای فیلم‌ها باشند تا اینقدر هم مردم به ما اعتراض نکنند که بروید از سینمای هالیوود یاد بگیرید. بودجه و امکاناتی که در سینمای جهان وجود دارد برای سینماگران ما وجود ندارد. حتی دست نویسندگان هم بسته است و دایم باید با بخش تولید در ارتباط باشند تا بدانند آنچه نوشته‌اند به لحاظ اقتصادی قابل اجراست یا نه. این سینما، کارنامه ما، تاریخ و فرهنگ ما است و در تاریخ‌مان باقی می‌ماند. همان‌گونه که ما هنوز بسیاری مواقع آثار سال‌های گذشته را مرور می‌کنیم در آینده نیز مردم سینمای دوران ما را مرور خواهند کرد و در آینده این فیلم‌ها یک گنجینه از فرهنگ امروز ما خواهند بود. ما کشور ثروتمندی هستیم، چطور برای مساله‌ای به این مهمی بودجه کافی اختصاص نمی‌دهیم و فیلمسازان جوان ناچارند با کمترین امکانات و با سختی فراوان اثری را تولید کنند.
اعتماد