این مقاله را به اشتراک بگذارید
نگاهی به فیلم‌های ممیرو، پل خواب، عادت نمی‌کنیم، برادرم خسرو و اژدها وارد می‌شود
روز فیلم‌های خوب و نامتعارف
سحر عصرآزاد
جشنواره فیلم فجر هشتمین روز خود را با نمایش یک فیلم هنر و تجربه اصیل، یک اقتباس ایرانی، فیلم دوم یک کارگردان، فیلمی درباره بیماران دو قطبی و نماینده ایران در بخش مسابقه جشنواره برلین پشت سر گذاشته شد.
«ممیرو» دومین فیلم هادی محقق بعد از «او خوب سنگ می‌زند» است که به روزگار تلخ یک پیرمرد روستایی می‌پردازد که خود را در مرگ خانواده‌اش مقصر می‌داند و نمی‌خواهد زنده بماند. فیلم با انتخاب جغرافیای روستایی بکر، متکی بر فضاسازی و اتمسفری است که بر این جغرافیا و روابط و مناسب جاری در آن حاکم است. در واقع اهمیت فیلم این است که بیش از آنکه در پی شرح و بسط قصه در جهت طولی و پیشرونده باشد، در عرض و بسط موقعیت این پیرمرد حرکت می‌کند تا با تکیه بر تصویرسازی و قاب‌های سینمایی، این حس را به شکلی غیر مستقیم به مخاطب منتقل کند و از این جهت تجربه‌ای متفاوت و رو به جلو برای کارگردان جوانش محسوب می‌شود.
«پل خواب» نخستین فیلم اکتای براهنی است که اقتباسی از رمان «جنایت و مکافات» داستایوفسکی محسوب می‌شود. فیلمی که توانسته بدون تبعیت از اقتباس نعل به نعل شخصیت‌ها و ماوقع قصه اولیه، جانمایه و حس منجر به هسته ملتهب درام را در قالب یک قصه ایرانی با شخصیت‌های اینجایی تبدیل به اثری تلخ و خشن و تاثیرگذار کند. حضور درخشان ساعد سهیلی در کنار بازیگری حرفه‌ای همچون اکبر زنجانپور به رابطه این پدر و پسر رنگ و جلایی ملموس و پذیرفتنی داده که در کنار بازی خوب هومن سیدی و آناهیتا افشار ترکیب خوبی را رقم زده است. اما یکی از نکات دافعه برانگیز فیلم استعمال مکرر ماده مخدر شیشه و تاکید بر استفاده از پایپ و طریقه مصرف آن است که هر بار به طور کامل نشان داده می‌شود. هرچند تاکید بر این وجه یک منطق دراماتیک دارد تا عادی نبودن حال پسر جوان برای دست زدن به خشونت و قتل توجیه شود اما واقعیت این است که این تکرار و تاکید بسیار، فراتر از منطق دراماتیک شده و کارکرد خود را از دست داده است.
«عادت نمی‌کنیم» دومین فیلم ابراهیم ابراهیمیان پس از «ارسال آگهی تسلیت به روزنامه» است که بر اساس فیلمنامه‌ای از سارا سلطانی و ابراهیمیان ساخته شده است. فیلمی که به روابط تودرتوی دو زوج و تبعات دروغ، پنهانکاری و شک و تردید می‌پردازد که زندگی هر دو زوج را در معرض تهدید و بحران قرار می‌دهد. فیلم به گونه‌ای با اطلاعات دهی تدریجی ابتدا بحران را به سمت و سوی احمدرضا و همسرش می‌برد و با بسط بحران و نهایتا یک مرگ، بن‌بستی در درام به وجود می‌آید که تنها تمهید خروج از این بن‌بست کشف حقیقت و گره‌گشایی نهایی است. فیلمساز تلاش کرده با چینش موقعیت‌ها و توزیع اطلاعات به نوعی این بحران را مدیریت کرده و در نهایت کشف مغز متفکری که همه‌چیز را هدایت کرده، تبدیل به گره اصلی فیلم کند و موفق هم می‌شود. حضور هدیه تهرانی و حمیدرضا آذرنگ در نقش زوجِ در سایه و ساره بیات و محمدرضا فروتن در نقش زوج محوری از نقاط قوت فیلم است که می‌توانند مخاطب را در مسیر چیده شده برای رسیدن به نقاط پایانی به خوبی همراهی کنند.
«برادرم خسرو» نخستین فیلم احسان بیگلری است که بر اساس فیلمنامه‌ای از پریسا هاشم‌پور و بیگلری شکل گرفته است. فیلمی که به بیماران دو قطبی پرداخته و بر این بستر رابطه دو برادر را که مجبور هستند چند روزی را کنار هم بگذرانند، به تصویر می‌کشد. رابطه‌ای که شروعی آرام اما میانه‌ای ملتهب و پایانی تلخ دارد و منجر به کالبدشکافی گره‌های گذشته و حال زندگی هر دو می‌شود که بیش از برادر بیمار (خسرو)، برادر به ظاهر سالم (ناصر) را مورد هدف قرار می‌دهد. حضور شهاب حسینی در نقش خسرو، موهبتی برای این فیلم اولی است که در کنار ناصر هاشمی تبدیل به زوجی ملموس شده‌اند و می‌توان گذشته آنها را به خوبی در رابطه آسیب دیده زمان حال‌شان مرور کرد.
«اژدها وارد می‌شود» پنجمین فیلم مانی حقیقی است که به عنوان نماینده سینمای ایران در بخش مسابقه جشنواره برلین انتخاب شده است. فیلمی که به سبک مستند قرار است یک موضوع کاملا تخیلی و ساختگی را تبدیل به واقعیت کرده و از خلال آن داستان نامتعارف خود را به عنوان یک واقعه مستند برای مخاطب روایت کند. به این ترتیب فیلم ترکیبی است از فرم مستند گزارشی که در عین حال با فلاش‌بک و بازسازی صحنه‌های تخیلی بی‌حد و مرز آنچنان از قاعده‌های رایج و متعارف قصه گویی و درام‌پردازی فاصله گرفته و سیال و رهاست که دنبال کردن یک خط داستانی حداقلی برای پیگیری سخت و سخت‌تر می‌شود.گاهی به فیلم‌های ممیرو، پل خواب، عادت نمی‌کنیم، برادرم خسرو و اژدها وارد می‌شود
اعتماد