این مقاله را به اشتراک بگذارید
از روزمرگیها
این روزها ترجمه مجددی از کتاب «آداب روزانه» میسن کاری، با عنوان فرعی روز بزرگان چگونه شب میشود، با ترجمه مریم مومنی در نشر ماهی به چاپ رسیده است. پیشتر، این کتاب با نام «عادات و آداب بزرگان» با ترجمه حسن کامشاد در نشر فرهنگ جاوید منتشر شده بود. این کتاب، آنطور که از عنوان فرعیاش هم برمیآید، به عادتهای همیشگی و زندگی روزمره نویسندگان، هنرمندان، فیلسوفان و… میپردازد و به شکلی خلاصه تصویری از زندگی آنها به دست میدهد. در این کتاب، به شرح احوال و عادات کاری یکصدوشصت چهره مشهور جهان پرداخته شده که هر یک در حوزه کاری خودش کاری بزرگ ارایه داده است. میسون کاری، در این کتاب بهواسطه زندگینامهها و خاطرات و نامهها و مصاحبهها و منابعی دیگر، کوشیده تا شرحی کوتاه از خلقوخوی چهرههای حاضر در کتاب به دست دهد. در میان آدمهایی که کتاب به آنها پرداخته ، هنرمندان، فیلسوفان، موسیقیدانان، نقاشان، مجسمهسازان، کارگردانان و دانشمندان دیده میشوند. کتاب هم به سراغ چهرههای مشهور دوران گذشته رفته و هم به معاصران پرداخته است. نویسنده کتاب در بخشی از مقدمهاش درباره این کتاب نوشته: «یکسالونیم، تقریبا هر روز هفته صبحها ساعت پنجونیم بیدار میشدم، مسواک میزدم، فنجانی قهوه درست میکردم و مینشستم به نوشتن اینکه چطور برخی از بزرگترین مغزهای متفکر چهار قرن اخیر دقیقا همین کارها را انجام میدادند؛ یعنی از روزشان چطور استفاده میکردند تا بهترین بازده ممکن را داشته باشند و چه برنامههایی میریختند تا کارشان خلاق و پربار باشد. امیدوار بودم با نوشتن از جزئیات زندگی مادی و روزمره این بزرگان – اینکه کی میخوابیدند و کی میخوردند، کی کار میکردند و کی دچار اضطراب میشدند- بتوانم دریچه تازهای به شخصیت و کارنامه ایشان باز کنم و تصویری کوچک و جذاب از هنرمند بندهی عادت ارائه دهم. ژان آنتلم بریا- ساواران، خوراکشناس فرانسوی، میگوید: به من بگو چه میخوری، تا بگویم که هستی. من هم میگویم بگو چه ساعتی غذا میخوری و بعد هم چرت میزنی یا نه، تا بگویم که هستی. بدینمعنا، کتاب حاضر کتابی سطحی است. درباره شرایط کار خلاق است، نه ماحصل آن. بیشتر درباره فرایند تولید است تا معنای آن. اما ناگزیر کتابی شخصی هم هست. (جان چیور گمان میبرد که حتی نوشتن یک نامه اداری نیز بخشی از خویشتن آدمی را آشکار میکند. آیا اینطور نیست؟) دغدغههای اصلی من در این کتاب مسائلی است که در زندگی شخصی نیز با آنها درگیرم». نویسنده کتاب، این دغدغههای شخصی را در قالب چند پرسش مطرح کرده؛ اینکه چطور میتوان اثری نغز و خلاقانه آفرید و درعینحال از پس مخارج زندگی نیز برآمد؟ و اینکه آیا بهتر است که آدم خود را یکسره وقف خلق اثری کند یا بخش کوچکی از روزش را به آن اختصاص دهد؟ بهعبارتی، این کتاب میکوشد پاسخ دهد که چه رابطهای میان کار حرفهای با زندگی روزمره وجود دارد و این دو چه تاثیری بر هم میگذارند.