دفتر بزرگ اثر آگوتا کریستوف از نگاه اسلاوی ژیژک

شاهکار آگوتا کریستوف به روایت اسلاوی ژیژک

وقتی اولین‌‌بار نام آگوتا کریستوف را شنیدم، فکر کردم تلفظ نادرست اروپای شرقی از آگاتا کریستی است؛ اما به‌زودی پی بردم که آن آگوتا، همان آگاتا نیست و وحشت کارهای آن آگوتا به‌مراتب بیش از کارهای آگاتا است. دنیای داستانی آگوتا کریستوف «پست‌مدرن» است (سه‌گانه «دوقولوها»ی او به‌سبکی کاملا متفاوت نوشته شده‌اند، و به‌رغم روایت اتفاق‌های یکسان اغلب یکدیگر را نفی می‌کنند، گرچه این روایت‌های متفاوت، آن چیزِ آسیب‌زا را که احتمالا اتفاق افتاده ترسیم می‌کنند) اما نثر کریستوف با سادگی محض خود و جملاتی که گزارش‌های مدرسه ابتدایی را به خاطر می‌آورد، کاملا ضد‌ِ پست‌مدرن است. «دفتر بزرگ» داستان دو پسربچه دوقلوست که در سال‌های آخر جنگ جهانی دوم و ابتدای سال‌های کمونیسم، با مادربزرگشان در یکی از شهرهای مجارستان زندگی می‌کنند. (بعدا می‌فهمیم هیچ معلوم نیست که به‌راستی دو برادر وجود دارد یا تنها یک نفر است با توهم دیگری؛ پاسخ لاکانی چنین است: آنها بیش از یک نفر و کمتر از دو نفرند. دوقلوها ۱ + a هستند: یک سوژه که خمیرمایه درونش بیش از خودش است.) دوقلوها مطلقا ضد اخلاق‌اند -آنها دروغ می‌گویند، اخاذی می‌کنند، می‌کُشند- و در‌عین‌حال معصومیت قابل اعتماد اخلاق را درنهایت خلوصش تاب می‌آورند.