این مقاله را به اشتراک بگذارید
به یاد علی معلم که از «دنیای تصویر» رفت
حمید رضا امیدی سرور
چه ساده یک اتفاق می تواند جریان زندگی را متوقف کند و بدان سمت و سویی دیگر بدهد؛ علی معلم در گذشت. خبر را باور نکردم به این امید که یکی از این شایعه های رایج فضای مجازی باشد. که متاسفانه نبود.
انگار همین دیروز بود که در برنامه هفت، حاضر شد و در روزهایی که مجریان آن غوغاسالارانه به تخریب جشنواره فیلم فجر می پرداختند، با نگاهی واقع بینانه تر از ضعف های ساختاری این جشنواره گفت؛ ضعف هایی که باعث می شد، خروجی جشنواره همیشه کم و بیش همین باشد.
هنوز به خاطر دارم روزی را که برای اولین بار «دنیای تصویر» به گمانم عکس روی جلد تصویری از فرامرز قریبیان در فیلم رد پای گرگ مسعود کیمیایی بود. در آن روزگار که در میان مجله های تخصصی سینما تنها مجله «فیلم» دارای مطالب ارزنده و خواندنی به شمار می آمد، انتشار نشریه ای تازه که با سروشکل متفاوتش که رویکردی جدی اما خواننده پسند تر داشت، برای ما عشاق سینما فرصتی مغتنم به شمار می آمد. قد «دنیای تصویر» همانند صاحب امتیاز و سردبیرش بلند بود. در روزهای برگزاری جشنواره فیلم فجر با این قد بلند در میان خیل جمعیت به راحتی می شد او را دید. بیست و سه سال آن روزها می گذرد. آخرین بار در جشنواره امسال در برج میلاد، مدام حاضر گویا تازه از بستر بیماری برخاسته بود. متاسفانه هیچگاه با دنیای تصویر همکاری نداشتم، یک آشنایی از دور که به واسطه بیش از دودهه فعالیت در مطبوعات سینمایی خاطرات زیادی را در ذهن حک کرده است.
یادش گرامی، که به قدر خود دینی برگردن سینما و مطبوعات سینمایی داشت.