این مقاله را به اشتراک بگذارید
«دستیار» نوشته روبرت والزر
روبرت والزر یکی از نام‌های فراموش‌شده ادبیات آلمانی‌زبان و جهان است که پس از مرگ تراژیکش از پسِ عمری زندگی در آسایشگاه روانی، یعنی ۲۳ سال ننوشتن، جایگاه رفیعش را در ادبیات جهان پیدا کرد، هرچند دیر، اما درنهایت آن جایگاهی را که شایسته‌اش بود به دست آورد؛ جایگاهی که موجب شد تا بسیاری از بزرگان جهان به ستایش او قلم به دست بگیرند: از کافکا که متاثر از او بود تا روبرت موزیل، الیاس کانتی، والتر بنیامین و سوزان سانتاگ که از نبوغ او به عنوان نویسنده‌ای بزرگ نوشتند. در همین راستا، هرمان هسه باور داشت اگر روبرت والزر صدهاهزار خواننده می‌داشت، جهان جایی بهتر و دلپذیرتر می‌شد و جی. ام. کوتسی، نویسنده بزرگ آفریقایی، و برنده دو جایزه بوکر و جایزه نوبل ادبیات، پرده از نبوغ روبرت والزر برمی‌دارد، و از او به عنوان نویسنده‌ای بزرگ یاد می‌کند که باید آثارش را بارها و بارها خواند. از روبرت والزر، هر دو شاهکارش، «یاکوب فون‌گونتن» و «دستیار»، هر دو با ترجمه ناصر غیاثی منتشر شده است. رمان «دستیار» تقریبا همزمان با «اولیس» جویس و جلد آخر «در جست‌وجوی زمان از دست‌رفته» پروست نوشته و منتشر شد و نگاه‌ها را به خود جلب کرد.