این مقاله را به اشتراک بگذارید
مرگ راوی دست‌‌اول کودتای ٢٨ مرداد
حسین شاه‌حسینی، از فعالان ملی- مذهبی و رئیس اسبق سازمان تربیت‌بدنی، دیروز در ٩٠ سالگی درگذشت. او شاید از معدود بازماندگان و چهره‌های شاخص فعال ملی – مذهبی دوران دکتر محمد مصدق بود که روزنامه‌نگاران بارها برای شنیدن و نوشتن خاطراتش در این سال‌ها به خانه‌اش می‌رفتند. سالگرد کودتای ٢٨ مرداد، سالمرگ تختی، ملی‌شدن صنعت نفت، اختلاف در جبهه ملی و… همه سوژه‌هایی بودند که شاه‌حسینی می‌توانست منبع دست‌اولی برای روایت‌کردنشان باشد. با رفتن او شاید بتوان ادعا کرد که دیگر به‌سختی می‌توان روایتگر مهمی برای آن دوران پیدا کرد. شاه‌حسینی متولد سال ١٣٠۶ در محله سرچشمه تهران بود. تحصیلات دوره متوسطه را در مدرسه یگانه در سرچشمه تهران و زیر نظر معلمانی سیاسی مانند محمد نخشب، سرفراز، شکیب، رضایی و صفاپور گذراند. از همان زمان بود که وارد گروه خداپرستان سوسیالیست شد. بعد از آن به دلیل فعالیت‌های سیاسی، از دبیرستان‌های علمیه و دارالفنون اخراج شد و به هنرستان رفت. او بعد از فارغ‌التحصیلی در هنرستان هنرسرای عالی در رشته شیمی مشغول به تحصیل می‌شود.
ایستادگی در برابر کودتا
امیر طیرانی، نویسنده کتاب «هفتاد سال پایداری»، حاوی خاطرات حسین شاه‌حسینی از سال ١٣٢٠ تا ١٣۶٠، درباره زندگی سیاسی او به «شرق» گفت: حیات سیاسی حسین شاه‌حسینی از دوره نوجوانی و با نهضت خداپرستان سوسیالیست آغاز می‌شود. او بعدا به هنگام انتخابات دوره شانزدهم عضو سازمان نگهبانان آزادی انتخابات می‌شود. در دولت مصدق از فعالان انجمن‌های صنفی بازار است و بعد از کودتای ٢٨ مرداد جزء سه نفر اولی است که دعوت آیت‌الله سیدرضا زنجانی را می‌پذیرد و به نهضت مقاومت ملی می‌پیوندد. او در شورای جبهه ملی دوم جزء اعضای مؤسس و مسئول کمیته محلات جبهه ملی دوم می‌شود و تا عضویت شورا هم پیش می‌رود». نویسنده کتاب خاطرات شاه‌حسینی با اشاره به اینکه او در این مدت بارها دستگیر شد، افزود: «یک‌بار در سال۴٠ و بار دوم بهمن ۴١ به مدت شش ماه دستگیر و زندانی می‌شود». طیرانی با اشاره به اینکه شاه‌حسینی ورزشکار و ورزش‌دوست بود، افزود: «در دو رشته والیبال و بسکتبال کار می‌کرد و صاحب باشگاه بود». به گفته طیرانی، شاه‌حسینی از نزدیکان مرحوم تختی و کسی بود که در آمبولانسی که جنازه تختی را تا ابن‌بابویه می‌برد، حضور داشت. بعدا هم از دست‌اندرکاران فعال برگزاری مراسم درگذشت تختی بود. طیرانی افزود: «شاه‌حسینی در فاصله سال‌های ۴٢ تا ۵۶ هم چندبار دیگر دستگیر شد و سال ۵۵ و ۵۶ در تشکیل اتحاد نیروهای جبهه ملی با همراهی دکتر سنجابی و داریوش فروهر همکاری داشت». به گفته طیرانی، باغ او در کرج در آن سال‌ها همواره محل برگزاری نماز‌های عید فطر، جلسات نیروهای سیاسی یا محل اختفای فعالان سیاسی کشور بود».
دوران پس از انقلاب
نویسنده کتاب خاطرات شاه‌حسینی افزود: «شاه‌حسینی با رخداد انقلاب، عضو کمیته استقبال از امام خمینی و مسئول کمیته تدارکات شد. بعد از انقلاب، از سوی بازرگان به کابینه دولت موقت دعوت و رئیس سازمان تربیت‌بدنی و کمیته بین‌المللی المپیک شد». جالب است که بعد از استعفای دولت موقت، شاه‌حسینی به همکاری با دولت‌های بعد ادامه می‌دهد و سال ۶٠ است که کلا از همه سمت‌های دولتی تا پایان عمر کناره‌گیری می‌کند. نویسنده کتاب خاطرات شاه‌حسینی معتقد است که این کناره‌گیری باوجود اصرار مرحوم رجایی که تمایل به ادامه همکاری با شاه‌حسینی داشته رخ می‌دهد. به گفته طیرانی، شاه‌حسینی بعد از انقلاب هم دوبار دستگیر می‌شود؛ یک‌بار در سال ۶٧ و یک‌بار در سال ۶٩. از یاران نزدیکش می‌توان به الهیار صالح، مهدی بازرگان، غلامحسین صدیقی، داریوش فروهر، یدالله و عزت‌الله سحابی و آیت‌الله طالقانی اشاره کرد. شاه‌حسینی هیچ‌وقت عضو نهضت آزادی نبود و به گفته طیرانی در طیف گسترده جبهه ملی هم او جزء طیف مذهبی قلمداد می‌شد و اعتقادات بسیار محکم مذهبی داشت. طیرانی معتقد است که شاه‌حسینی ٧٠ سال بر سر آرمان‌های خودش و پیروی از مصدق ثابت‌قدم بود و تمام زندگی‌اش در راه آزادی و آرمان‌های ملی گذشت. شاه‌حسینی در سال ۱۳۷۳ با تشکیل جبهه ملی پنجم به ریاست ادیب برومند در شورای مرکزی حضوری دوباره یافت و تا سال ۱۳۷۹ جزء هیئت اجرائی موقت جبهه ملی ایران بود. او مجددا در سال ۱۳۸۲ به عضویت در شورای مرکزی انتخاب شد و تا سال ۱۳۹۴ نایب‌رئیس شورای مرکزی جبهه ملی بود. او در واپسین انتخابات شورای مرکزی به عضویت هیئت رهبری جبهه ملی درآمد. مراسم تشییع او، سه‌شنبه ٨:٣٠ صبح از منزل ایشان در خیابان شریعتی، بالاتر از مطهری، کوچه کاکوتی برگزار می‌شود.
به نقل از شرق