این مقاله را به اشتراک بگذارید
سینما با طعم اعتراض
ندا آلطیب
دومین روز جشنواره فیلم فجر نیز با حاشیههای مختلفی همراه بود؛ از اعتراض برخی فیلمسازان تا مشکلات اهالی رسانه در پردیس سینمایی ملت.
روز جمعه ۱۳ بهمن ماه به نوعی روز اعتراض بود اما نوع این اعتراضها و منشا و دلیل هر یک از آنها متفاوت بود. منیژه حکمت یکی از چهرههای معترض این روز بود. دومین نوبت نمایش فیلمها در پردیس سینمایی ملت که امسال به عنوان سالن میزبان اهالی رسانه تعریف شده است، به نمایش فیلم «جاده قدیم» اختصاص داشت؛ فیلمی که بعد از سالها دوری منیژه حکمت از عرصه فیلمسازی، به عنوان چهارمین ساخته بلند سینمایی او تلقی میشود.
طبق رسم چند سال اخیر در آغاز مراسم استقبال از گروه سازنده فیلمها در سینمای رسانهها برگزار میشود و گروه سازنده «جاده قدیم» نیز با لباسهایی یکدست مشکی در این مراسم شرکت کردند.
اما موضوع مهمتر، سخنانی بود که حکمت در نشست خبری فیلمش بر زبان آورد. این نشستها به منظور ایجاد فضایی برای پرسش و پاسخ برگزار میشود ولی گاهی هم اتفاق میافتد که علاوه بر پرسشهایی که درباره وجوه گوناگون فیلم مطرح میشود، موضوعاتی کلانتر هم بیان و فرصتی فراهم میشود تا گروه سازنده بخشی از دغدغههای خود را با نمایندگان رسانهها در میان بگذارند.
نشست روز جمعه فیلم «جاده قدیم» نیز چنین نشستی بود. منیژه حکمت فرصت را غنیمت شمرد و در این نشست دغدغههای خود را درباره آرای مردمی بیان کرد.
آرای مردمی از جمله موضوعاتی است که در چند سال گذشته معمولا مورد بحث قرار گرفته است. این بخش توسط خانه سینما برگزار میشود و هدف آن توجه ویژه به نظرات مخاطبان فیلمها در دوران برگزاری جشنواره است و به اعتقاد بسیاری از سینماگران سیمرغ مردمی، یکی از با اهمیتترین جایزههای جشنواره است اما از آنجاکه هر تصمیم درستی ممکن است از بیراهه سر دربیاورد، این جایزه نیز گاه گاه از حاشیهها دور نبوده است. حکمت نیز در سخنان خود همین حاشیهها را مورد توجه قرار داد و اعتراض خود را بابت تخصیص بلیتهای فلهای به ارگانها و نهادها مطرح کرد.
در دورههای گذشته که برج میلاد به عنوان کاخ جشنواره در نظر گرفته میشد، همواره حضور چهرههایی که نه جزو هنرمندان بودند و نه در گروه اهالی رسانه میگنجیدند، جلب نظر میکرد. موضوعی که ثابت میکرد بخشی از بلیتهای جشنواره در اختیار نهادها و ارگانهایی است که شاید هیچ ارتباط مستقیمی هم به جشنوارهای هنری نداشته باشند اما برگزارکنندگان جشنواره به دلایلی که همه از آن آگاهیم، ناچار هستند بخشی از بلیتها را در اختیار آنان قرار بدهند.
همین مساله یکی از دلایل عصبانیت منیژه حکمت است و او نارضایتی خود را بابت این موضوع چنین بیان کرد: «در یک سالن ۴۰۰ نفره، فقط ۶ تا ۱۰ بلیت برای بلیتفروشی درنظر گرفته شده و باقی آن را به ارگانها دادهاند. دیروز من در سینما آزادی و مگامال بودم و شاهد بودم که درصد کمی از بلیتها به مردم تعلق دارد و درصد بالایی در اختیار ارگانهای خاص است و این موضوع برای من بسیار ناراحتکننده است. »
به باور او همین توزیع عجیب و غریب بلیت سبب میشود که سیمرغ مردمی از اصالت خود دور شود و این ذهنیت را ایجاد میکند که سناریوی جشنواره نیز از ابتدا نوشته شده است: « شرکت کردنم در جشنواره، اشتباه بود و این موضوع را به صراحت میگویم. سیمرغ بلورین آرای مردم، نوش جانشان اما من دیگر در هنگام نمایش فیلمم به سینماهای مردمی جشنواره نمیروم.»
ابراهیم حاتمیکیا دیگر چهره معترض روز جمعه بود. غروب روز جمعه با اکران تازهترین فیلم او «به وقت شام» پردیس سینمایی اطلس مشهد آغاز به کار کرد و حاتمیکیا هم برای اکران فیلمش و هم برای حضور در افتتاحیه این پردیس، راهی مشهد شد اما این سفر، عصبانیت کارگردان «آژانس شیشهای» و «بوی پیراهن یوسف» را به همراه داشت؛ عصبانیتی که البته جنسی کاملا متفاوت از خشم منیژه حکمت داشت.
موضوع از این قرار بود که تماشاگران فیلم به هنگام اکران این اثر، با دوربینهای تلفن همراه خود مشغول فیلم گرفتن بودند. حاتمی کیا نیز که متوجه این موضوع شده بود، بهشدت خشمگین شد و با حضور در جلوی پرده نمایش فیلم، از مسوولان سالن خواست نمایش فیلم را متوقف کنند.
او از مسوولان این سالن سینمایی درخواست کرد که کنترلی دقیق داشته باشند و رو به آنان گفت اگر از فیلمبرداری فیلم با موبایل جلوگیری نشود، سرمایهها از بین میرود.
این نخستینبار نیست که تماشاگران تئاتر یا سینما به هنگام اکران یک فیلم یا اجرای یک اثر نمایشی، با استفاده از تلفنهای همراه خود، بخشهایی از آن اثر را فیلمبرداری میکنند. اما این موضوع زمانی پیچیدهتر به نظر میآید که از جانب تماشاگران جشنواره اتفاق میافتد؛ تماشاگرانی که انتظار میرود تخصصیتر و حرفهایتر باشند .
به نقل از اعتماد