از «ضدگلوله» تا «بارکد»، همواره بخش اعظمی از قوام، جذابیت، مقبولیت، صراحت و صمیمیت آثار مصطفی کیایی، وامدار نوع، نحوه و چگونگی روایت قصه هایش شده؛ امری که به ویژه در دو اثر اخیر او یعنی «عصر یخبندان» و «بارکد»، ناشی از نیاز درونی، اقتضای اثر و سبک و ژانرش، با وسواس به مراتب بیشتری…
