درباره مظلومیت مردم فلسطین بسیار گفته و نوشته شده است، اما آنچه در این میان اغلب غایب بوده، استفاده از رویکردی انسانی برای پرداختن به مناقشهای دیرینه میان ظالم و مظلومی است که همواره پشت دغدغههای سیاسی پنهان مانده. از این منظر آنچه کتاب «برداشت دوم» اثر عدنیه شبلی را شایسته توجه نشان میدهد برخورداری…
«آنچنان که بودیم» یکی از تازه ترین کتابها در مجموعهای است که با عنوان «در واقع….-تاملات» به همت نشر چشمه به بازار آمده است. مجموعهای که درواقع به انتشار جستارهایی روایی اختصاص دارد که زندگی نگاره، زندگی نامه، نامه نگاری، روایت مستند، روایت تاریخ، رویدادنامه و… در آن جای میگیرند و اغلب آنها را به…
نگاهی به «نیما یوشیج در یادداشتهایش» اثر ایرج پارسینژاد
حمیدرضا امیدیسرور
درباره نیما یوشیج بسیار نوشته و گفته شده است. بخصوص درباره نقشی که در نوآوری و تجدد ادبی داشته است. شاعری نوگرا و پیشرو که عصیانش علیه قواعد و ساختارهای شعر کلاسیک و سنتی فارسی، از او چهرهای برجسته ساخته است. کسی که…
«بیژن اشتری عصر ۱۸ خرداد ۱۴۰۴ در سن ۶۴ سالگی در منزل خود درگذشت.» شنیده بودم که چندی است احوال خوبی ندارد، اما وقتی می دیدم پرکار و پرشور مینویسد و ترجمه می کند، خوشحال بودم که بر بیماری غلبه کرده: این بار هم عشق و دانستگی بر بیماری و درد پیروز شده… اما چه…
برای جوانی که شیفته گوگول بود و در ابتدای راه نویسندگی از سبک کار این چهره نامدار ادبیات (به ویژه از داستان شنل) تاثیر گرفته بود؛ هیچ تشویقی بهتر از این نمی توانست باشد که او را گوگول آینده روسیه بخوانند… به همین دلیل بود که داستایفسکی این جریان را «شعفانگیزترین لحظه حیاتش» مینامید. ماجرا…
حال که احمدرضا احمدی درگذشته، به سنت همیشه، از صفحات شخصی و جمعی گرفته تا رسانههای جدی و غیر جدی، پر شده از یاد و خاطره او؛ یکباره همه به یاد او افتادهاند. چند روز بعد هم به همین سرعت فضایی که از اسم و یاد او پرشده، خالی خواهد شد. هیچگاه دوست نداشتهام در…
با دیدن «سالهای افول» (پاریس دهه 1930) اثر ویلیام وایزر که رضا رضایی ترجمه کرده و نشر فنجان به زیبایی به بازار فرستاده است، دوباره این سرخوشی و میل قدیمی در من زنده شد. از زمانی که کتاب به دستم رسیده مدام خواندن کتاب را به زمانی مناسب موکول می کنم، هر بار چند صفحه…
نمیتوان انکار کرد؛ پرفسور اوانس اوهانیان اوگانسیان رضا مژده کسی بود که کارهایی مشابه «آقای 420»ی از او سر میزد و اگر کمی بیشتر روی زندگی پرماجرای او دقت کنیم ادعاهایی داشت که از جهت عجیب بودن، «آقای 420»ها نیز جلوی او کم میآوردند.
داوود قلاجوری ازجمله آن مترجمان و اهالی قلمی است که به قدر شایستگیاش دیده نشده است. البته آنها که عاشق هنری میلرند، مخصوصا میلر خوانان واقعی که با جوهره واقعی آثار این نویسنده بزرگِ پرشورِ عاصی آشنا هستند، او را خوب میشناسند
بی شک خواندن «خشم در هارلم» برای خوانندگان ادبیات پلیسی و جنایی تجربهای لذت بخش، متفاوت و فراموش ناشدنی خواهد بود.
محمدحسین مهدویان را باید از بارزترین چهرهها در میان نسلی دانست که طیف موسوم به فیلمسازان جدید دولتی را نمایندگی میکنند. گروهی که باید حساب آنها را از فیلمسازان نابلد اما پرمدعای چند دهه پیش جدا کرد.
جشنواره سی و هشتم در پردیس ملت، یکی از دوستان قدیمی را بعد از مدتها دیدم، از سر شوق به طرف او رفتم، برای روبوسی. بیآنکه بدانم چه تغییرات عجیب و غریبی در راه است تا دنیای ما و مناسباتش را دگرگون کند. در کمال تعجب خودش را عقب کشید. من از همه جا بی…
گفتن درباره اهمیت تاریخ و ضرورت مطالعه آن تکرار مکرارت است؛ اما مهمتر از همه، یافتن آثاریست که در میان خیل کتابهای ریز درشت تاریخیِ منتشر شده، به خواندنشان میارزند. وقتی سخن از خواندن آثار تاریخی به میان میآید، اغلب تصور می کنند با کتابی قطور و مملو از نامهای ناشنا و گاه عجیب…
کتابی کلاسیک شده از نويسندهای مشهور در ادبیات مكزيك، یکی از پایه گذاران و پرچمداران اصلی گونه ای از ادبیات داستانی که به عنوان «رمان انقلابی» شناخته می شود. ماريانو آسوئلا، چندتایی از این رمانها در کارنامه دارد که «مگسها» یکی از بهترین و معروفترین آنهاست
دیدن کتابی درباره واسموس که تحت عنوان «لورنس آلمانی» (همراه دلیران تنگستانی) نوشته هندریک گروتروپ ، ناخودآگاه مرا برد به سی و چند سال قبل، به میانه آن بازیهای کودکانه که چند بار در شمایل واسموس فرو رفته بودم، بی آنکه واقعا او را بشناسم. به راستی واسموس که بود؟ مردی آزادی خواه، یک اروپایی…
تقریبا ده سال پیش از این، با همکاری یکی از دوستان نویسنده، ویراستاری مطالب یک هفته نامه را برعهده داشتیم، دوستی که عجیب عشق خوان رولفو و رمان معروفش«پدرو پارامو» بود و رمانی هم متاثر از آن نوشته بود و خلاصه هرگاه صحبت به سمت ادبیات و داستان نویسی می رفت درباره این شاهکار ادبیات…
و سرانجام جشنواره سی و هفتم فیلم فجر هم تمام شد. بعد از پایان فیلم «ماجرای نیمروز2» که در سانس آخر سالن رسانه های گروهی به نمایش در آمده، وقتی از راهرو های شیب دار پردیس ملت به طرف در خروج می رویم، یکی از رفقای قدیمی که در این چند روزه زیاد درکنار هم…
جشنواره امسال هم از نیمه گذشت و به روزهای پایانی نزدیک شد. هرچه جشنواره به پایان خود نزدیکتر میشود، اهمیت دیدن یک فیلم شاخص و به یادماندنی که بتوان جشنواره سی و هفتم را با آن به خاطر سپرد، بیشتر میشود. درغیر این صورت، حتی وجود چند فیلم خوب و متوسط بازهم دردی دوا نمیکرد.
اگرچه خواندن آثار قلمی یک نویسنده برای شناخت جهان فکری و سبک کار او راهگشاست؛ اما خواندن گفتگوهای همین نویسنده، می تواند به شکلی مستقیمتر و بدون دشواری و نیاز به غور در جزئیاتِ خود آثار، از وجوه گوناگون سبک کار، نوع تفکر و شگردهای کار این نویسندگان را رازگشایی کند
عرض شود با اعلام اسامی برندگان سیمرغ های بلورین سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر، پرونده جشنواره امسال هم بسته شد. این درست که انتخاب نفرات برگزیده همیشه ممکن است مخالفانی و موافقانی داشته باشد، به عبارت دیگر انتخاب بهترین های یک جشنواره تابع سلیقه هیئت داوران آن است و همیشه گروهی راضی و…
فیلمهای اجتماعی معمولا از تاثیرگذارترین آثار سینمایی محسوب می شوند؛ فیلمهایی که بازتابدهنده اوضاع و احوال جامعه، مشکلات و دغدغههای مردم، بهخصوص طبقه متوسط و لایههای اجتماعی پایین تر از آن هستند.
شرکت در بیستوپنج دوره گذشته جشنواره، باعث شده برنامه این ده روز در طول هر سال برای ما از پیش روشن باشد. اختصاصدادن روزی چند ساعت برای تماشای فیلمهای بخش مسابقه سینمای ایران، چنان دیگر برنامههای عادی زندگیمان را تحتالشعاع قرار میدهد که گاه از زور خستگی آرزو میکنیم ای کاش جشنواره زودتر تمام شود!
معمولا از روز دوم جشنواره به بعد، اوضاع و احوال قدری آرامتر و منظمتر میشود. آنها که از قطار جشنواره جا ماندهاند و به هر دلیل کارت ورود به سینما نصیبشان نشده، خیالشان راحت میشود که بالاخره جایی برای آنها هست یا اینکه باید فیلمها را جور دیگری دنبال کنند.
به گمانم این بیستوپنجمین جشنوارهای است که سعادت حضور در آن را پیدا میکنم! هیچگاه فراموش نمیکنم اولین سالی که رسما کارت اصحاب مطبوعات را کف دست منِ جوان هجدهساله گذاشتند و من هم نامردی نکردم و وقتی دیدم امکان تماشای راحت فیلمها را پیدا کردهام، یکنفس بیش از پنجاه فیلم بخش مسابقه و خارج…
همینگوی نوشتن را با خبرنگاری آغاز کرد، دورهای تقریبا طولانی به این حرفه مشغول بود، چنانکه از جنبه های مختلف بر او اثر گذاشت، هم در نویسندگی و هم در سلوک او به عنوان یک نویسنده. به خوبی بر اهمیت رسانهها واقف بود و در زمان حیاتش شهرتی ورای شهرت معمول نویسندهها داشت؛ بیاغراق در…
جورج اورول در داستانهایش از ماجراهای واقعی زندگی خود بهره بسیار میگرفت و این، به عنوان مشخصهای در آثارش، از سوی برخی به عنوان ضعف در بکارگیری تخیل یاد شده است. اما آیا جورج اورول نویسندهای با تخیلی ضعیف بود؟ گمان نمی کنم چرا که بهترین آثار او یعنی مزرعه حیوانات و 1984 که تقریبا…
عرض شود که در این دوره رکود و خرابی بازار کتاب، نشر نو یکی از انگشت شمار ناشرانی است که تولیداتش باعث می شود احساس کنیم در این کالبد کم جان هنوز نشانههایی از حیات دیده میشود که می توان به آن امیدوار بود. این را هم به لحاظ کیفی در این آثار می توان…
«بیوهها» نوشته آریل دورفمان شاهکاری است که از دل تقابل با سانسور زاده شده؛ اگرچه نویسندهاش هنگام خلق اثر در جهانی آزاد میزیست و میتوانست همه آنچه میخواست آزادانه بر روی قلم بیاورد. اما دورفمان این کار را نکرد که اگر کرده بود شاید حاصل کار تا این این اندازه ماندگار نمی شد!
باید اعتراف کنم در سالهای جوانی چنان مدهوش ادبیات غرب بودم که هوشیاری درک اهمیت ادبیات کهن سرزمین خویش را نداشتم. اما این نا آگاهی دیری نپایید و دریافتم با غفلت، آنچه خود داشتیم از بیگانه تمنا می کردم. اما این بدان معنا نیست که شگفت زدگی از ادبیات کهن باعث شده از…
آنچه در نگاه نخست رمان «هرس» را به اثری متفاوت با اولین رمان ستایش شدهی نسیم مرعشی (پاییز فصل آخر سال است) بدل میسازد و حتی آن را از بسیاری از آثاری که توسط نویسندگان جوان این سالها نوشته شده ممتاز میکند، بلند پروازی و اعتماد به نفسی است که در آن موج میزند. اعتماد…