این مقاله را به اشتراک بگذارید
نگاهی به فیلم چاقی ساخته راما قویدل
مهرزاد دانش
قویدل توانسته فضاسازی مناسبی را در چیدمان و عمق‌بخشی عناصر بصری پرورش دهد و حس‌وحال صحنه‌ها را ارتقا بخشد. علاوه بر این، استفاده‌ی درست از جلوه‌های شنیداری که با توجه به شغل شخصیت اصلی داستان، در شخصیت‌پردازی او و سایر کاراکترها و به‌ویژه جهت دادن به موقعیت‌ها تأثیر دارد، امتیاز فیلم را ارتقا داده است. چاقی! اثری امیدوارکننده به عنوان فیلم اول سازنده‌اش است.
****
نگاهی به فیلم چاقی ساخته راما قویدل
سحر عصر آزاد
«چاقی» به نویسندگی و کارگردانی راما قویدل نخستین تجربه فیلمسازی این کارگردان جوان است که در بخش نگاه نو حضور داشت. یک درام روانکاوانه درباره بحران ۴٠ سالگی در مردان که بر بستر قصه ای ساده با جزییاتی هوشمندانه به تصویر کشیده شده است. شخصیت اصلی فیلم یک صداگذار درگیر بحران ۴٠ سالگی و چاقی و روزمرّگی زندگی خانوادگی است و در این میان رابطه حسی خاصی را تجربه می کند که او را در مسیری ناخواسته قرار می دهد. فیلم با جزییاتی حساب شده و کاربردی نوسان شخصیتی کاراکتر محوری را در ارتباط با موقعیت و آدم های اطراف و به خصوص در بحران ها و تنهایی اش به تصویر می کشد و با کنار هم قرار دادن کدها و نشانه ها، این مسیر و طی طریق در آن را آسیب شناسی می کند.
مسیری ناخواسته ولی اجتناب ناپذیر که سقوط تدریجی در ورطه آن به روحیه، میزان شکنندگی و ضعف درونی شخصیت بازمی گردد و فیلم می تواند به زیبایی این شکنندگی درونی و واقعی مردان را که در کمتر فیلمی از این زاویه به آنها نگاه شده، به تصویر بکشد.
فیلم ایجاز خوبی در ترسیم این مسیر و اتفاقات ریز و جزیی و البته روند تکرار و تداوم رویدادها دارد که چه بسا با ریتمی پویاتر و تندتر می توانست تاثیرگذاری بیشتر داشته و عمق این بحران را به شکل بهتری به مخاطب انتقال دهد. به خصوص که تکرار یکسری رفتارها، تغییرات جزیی در برخی رفتارها و البته حذف شدن برخی دیگر در نهایت زنجیره ای معنادار را می سازد که مسیر حرکت شخصیت اصلی را گره گشایی می کند. تکرارهایی که مثلادر خواندن شعر کلیدی توسط دختر – که جرقه اولیه را برای خراش روح مرد روشن می کند- می توانست کمتر و البته کاربردی تر باشد یا حضور فیزیکی دختر جوان که می توانست کمتر باشد و تمرکز بر بحران مرد را در تنهایی بیشتر کند.
علی مصفا یکی از متفاوت ترین نقش آفرینی های خود را در این فیلم ثبت می کند که بی اغراق یکی از نقش های متفاوت مردانه در سینمای ایران هم محسوب می شود و بدون اندکی بیش و کم، همان است که باید باشد. علاوه بر اینکه این بازیگر با چالش خاصی برای تبدیل شدن از یک مرد چاق به یک مرد لاغر در طول فیلم روبه رو بوده و تصویر ملموسی از این تغییر بیرونی برای مخاطب ثبت می کند که آینه یک بحران درونی است.
پایان فیلم از نکاتی است که ای کاش با گرفتن بازخورد از مخاطبان مورد بازبینی قرار بگیرد چراکه مخاطب در چند بزنگاه اساسی منتظر به اتمام رسیدن فیلم است و این حس می تواند ارتباط او را با باقی فیلم خدشه دار کند. پایانی که نه لزوما قطعی بلکه می تواند بهترین مهر پایان برای این درام روانکاوانه باشد که تازگی و جذابیت آن متاثر از نگاه عمیق سازنده اش است.
****
چاقی
کارگردان:راما قویدل
نویسنده:راما قویدل
بازیگران:علی مصفا ، لادن مُستوفی ، مهسا کرامتی، حمید فرخ‌نژاد، حسین ملکی، امید روحانی کریم قربانی، فریده دریامج، نوید خداشناس، سُها پورحاتمی، النا آهی، ستایش محمودی
خلاصه فیلم:
روایتی است از یک انتخاب؛ انتخابِ عشق یا وِجدان!
*****
گفتگو با راما قویدل:
موضوع «چاقی» در نگاه اول چندان منزه نیست
راما قویدل از چگونگی نگارش آثار خود و کشف و شهودی که در ساخت آثارش دارد و همچنین داستان فیلم «چاقی» که با آن در جشنواره فجر حضور دارد، سخن گفت.
راما قویدل فرزند زنده یاد امیر قویدل کارگردان و فیلمنامه نویس سینمای ایران است. «چاقی» اگرچه اولین فیلم سینمایی بلند او محسوب می شود اما وی پیش از این آثار بسیاری را در حوزه تلویزیون تولید کرده است.
از جمله این آثار می توان به کارگردانی مجموعه‌های «یک لحظه دیرتر»، «گمشده» بعضی از قسمت های مجموعه «شاید برای شما هم اتفاق بیفتد»، فصل سوم سریال «دولت مخفی» و… اشاره کرد.
«چاقی» توسط علیرضا جلالی و حمید آخوندی تهیه شده است و نخستین اثر سینمایی قویدل به شمار می رود که روز سه شنبه ۲۱ بهمن در بخش مسابقه «نگاه نو» سی و سومین جشنواره فیلم فجر نمایش داده می شود.
علی مصفا، حمید فرخ نژاد، لادن مستوفی و مهسا کرامتی نقش های اصلی این فیلم سینمایی را ایفا می کنند. این فیلم اگرچه با عنوانی که برای خود برگزیده است و حتی در ابتدای داستان دغدغه اضافه وزن و چاقی یکی از شخصیت های فیلم را مطرح می کند اما در ادامه داستان های دیگری را دستمایه خود قرار می دهد و «انتخاب» یکی از محورهای اساسی این فیلم است.
راما قویدل نویسنده و کارگردان «چاقی» در این گفتگو که به مناسبت حضور فیلمش در جشنواره فجر انجام شد بیان کرد که معمولا در نوشتن فیلمنامه یک اثر و حتی این فیلم، آن را با یک سوال آغاز می کند و بعد خود به جستجو درباره پرسش مورد نظر می پردازد. وی همچنین از پدرش امیر قویدل یاد کرد و او را قهرمان زندگی خود نامید.
*در فیلم «چاقی» علی مصفا را می بینیم که در نقش یک صداگذار است و با اینکه از نظر ظاهری چندان به چشم نمی آید اما مشکلاتی در پاهایش دارد که به اضافه وزن مربوط می شود. این شاید اولین چیزی است که در دقایق اولیه فیلم به ذهن مخاطب می آید.
– قصه فیلم «چاقی» چندان غریب و پیچیده نیست. اساسا فیلمسازی یا بهتر بگویم فیلمنامه نویسی برای من با یک سوال شروع می شود و می کوشم برای سوالی که در ذهنم ایجاد شده با نگارش فیلمنامه و پروسه ساخت فیلم به همراه گروهم، پاسخی بیابم و بدون پیش‌قضاوت به پاسخ سوالم دست پیدا کنم. ساخت فیلم برایم نوعی کشف و شهود برای دستیابی به سوال های ذهنی و درونی است. در این فیلم هم همینطور بوده است و البته که طبیعتا یک جهت گیری نسبی از ابتدا وجود دارد. در واقع اول یک سوال به ذهنم رسید و بعد برای رسیدن به جوابِ آن شروع به نوشتن خلاصه داستان و در نهایت فیلمنامه کردم. آنچه که شاید پاسخ اصلی سوال شما باشد این است که من کوشیدم با ساخت این فیلم به شکلی کنجکاوانه و درونی به دنبالِ پاسخ سوال خود بگردم. این کنجکاوی به معنای واقعی کلمه انجام شد؛ نوعی جستجو درباره آن بخشی از درون انسان ها که فکر می کنم در سینمای ما کمتر وجود دارد.
در این فیلم به موضوعی پرداخته شد که شاید بتوان گفت از خطوط قرمز محسوب می شود. البته پرداختن به این خط قرمزها درنهایتِ شرافت و حفظِ اصولِ اخلاقی انجام گرفت و مساله مهم اینجاست که این موضوع شاید در وهله اول و از دور چندان پاک و منزه به نظر نیاید.
*گفتید قضاوت نمی کنید چگونه ممکن است فیلمساز جهت گیری و قضاوت خود را در فیلم دخالت ندهد؟
– فکر می کنم قضاوت نکردن امروز یکی از دغدغه های همه هنرمندان در سراسر جهان است. یکی از تمرین های همیشگی و روزمره من هم قضاوت نکردن است که البته اعتراف می کنم چندان هم در آن موفق نیستم. با این حال سوال این است که اصلا چرا باید قضاوت کنیم و آیا اساسا انسان این حق را در کائنات و نظام هستی دارد که درباره همه چیز نظر بدهد؟ که به نظرم ما چنین حقی نداریم.
*درست است اما ناخودآگاه این جهت گیری ها اتفاق می افتد و بر همین اساس است که قصه شخصیت ها شکل می گیرد.
– طبیعتا من به عنوان فیلمنامه نویس بایستی یک آغاز، میانه و پایان بندی برای اثرم داشته باشم اما در عین حال در پروسه نگارش هم ممکن است به دیدگاهی دست پیدا کنم که پایان داستانم را تغییر دهد. کما اینکه در نگارش فیلمنامه این اثر هم همین اتفاق رخ داد و شاید من پایان دیگری در ذهنم داشتم اما به کشف دیگری رسیدم. بعضی از تغییراتی که در روند فیلمنامه بوجود آمد ارادی بود اما برخی تغییرات دیگر تحت شرایطی خاص بوجود آمد و من با بعضی از آن تغییرات چندان موافق نبودم. با این حال قصد من در نهایت این بود که به قصه ای قابل قبول، باورپذیر، ساده و روان دست پیدا کنم که مخاطب به سادگی با آن ارتباط برقرار کند.
مهمترین مساله برایم این است که مخاطب بتواند خود و نگاهش را در این فیلم پیدا کند و فکر می کنم فیلم به شکلی روایت شده است که مخاطب احساس می کند این اتفاق می تواند برای خودش و یا برای اطرافیانش به نحوی ملموس رخ بدهد.
*چه ویژگی های خاصی در فیلم شما وجود دارد که دوست دارید با آنها شناخته شوید؟
– ببینید این فیلم یک جهان کاملا درونی دارد و سعی می کند بدون تغلیظ احساسات به موضوعی که صد در صد عاطفی است، بپردازد. من در عین حال سعی کردم، تاکید می کنم سعی کردم به عنوان ناظری بی طرف از فیلم فاصله بگیرم تا تماشاگر خودش بتواند خوانش خود را از فیلم پیدا کند و نه اینکه من به ذهن تماشاگر جهت بدهم و یا بکوشم مخاطب فقط با یک شخصیت خاص همذات پنداری کند بلکه تلاشم این بود که همه شخصیت ها به خوبی معرفی شوند، هر یک از این شخصیت ها هم براساس یک زیرداستان طراحی شده اند و احتمالاً مخاطب می تواند با دانستن این زیر داستان ها شخصیتِ مورد نظر را بهتر بشناسد.
*قضاوت نکردن در سینمای ما بعد از فیلم های اصغر فرهادی پر رنگ تر شده است آیا منطور شما به نوعی پیش رفتن به سمت این سینماست؟
– جریانی که آقای فرهادی شروع کرد بسیار محترم است به این جهت که نگاه و خوانش درستی نسبت به جهان پیرامون پیدا کردن، یکی از مهمترین رسالت های هنر است. ضمن اینکه معتقدم هنر در هر حالتی باید روزنه امیدی برای مخاطب ایجاد کند و کمک کند به اینکه ما انسان تر باشیم.
*جناب قویدل شما از به تصویر کشیدن نوعی سلوک درونی در فیلم سخن گفتید. در این باره بیشتر توضیح دهید که چه چیزی مورد نظر شما بوده است؟
– البته این فیلم حاصل تلاشی است که من و گروهم داشتیم و نمی دانم تا چه حد توانسته ایم به آن برسیم. با این حال از نظر من سخت ترین نوع فیلمسازی زمانی است که شما با درون آدم ها کار دارید چون در چنین قصه ای اوج و فرود آنچنانی نیست، اتفاقات زیادی وجود ندارد، جنگ و کشتار در میان نیست و در این شرایط نوع نگاه کارگردان سخت تر و متفاوت تر می شود.
مهمترین خصیصه این فیلم شاید این باشد که چطور می توان در یک نما همه احساساتی را که قرار است به مخاطب منتقل بشود، انتقال داد. آن هم به شکلی که چندان برون گرا نباشد و احساسات غلیظی در آن بروز نکند. فکر می کنم در اجرای این ایده بازیگران شگفت انگیزم بسیار موفق عمل کردند.
*در پروسه نوشتن فیلمنامه چقدر به مخاطب توجه داشتید؟ مخاطبی که برای یک فیلم اتفاق محور و حتی برون گرا پای گیشه ها می رود.
– طبیعتا مخاطب و ارتباط با وی بسیار مهم است. برای من بسیار مهم است که فیلم در گیشه هم موفق باشد. از نگاه من سینما، هنری متکی بر اقتصاد است. ولی نکته اصلی این است که من مفهوم و اصولی را که به آنها اعتقاد داشتم فدای جریان گیشه نکردم و همیشه هم بر این باور بوده ام که اگر فیلمساز آنچه را که بدان اعتقاد دارد، بسازد قطعا بر دل مخاطب می نشیند.
مرحوم پدرم همیشه می گفت وقتی کارگردان کنار دوربین می ایستد تمام احساسات و اعتقاداتش روی نگاتیو ثبت می شود و اگر تو ایمان داشته باشی به چیزی که می سازی این ایمان به مخاطب هم منتقل می شود و طبیعتا اگر مخاطب هم فیلم را دوست داشته باشد طبیعتاً فیلم در گیشه هم موفق خواهد بود.
*حالا که از پدر خود سخن گفتید، دوست دارم بدانم جناب امیر قویدل چقدر در نوع کار و سبک شما موثر بودند؟
– پدر قهرمان زندگی من بوده و هست و برای این قهرمانی هم ادله کافی دارم که شاید در این مجال و مقال نگنجد. او فیلمساز خاص و عجیبی بود. به نظرم وی یکی از مهمترین فیلمسازان بعد از انقلابِ سینمای ایران است با وجود اینکه شاید هیچ کدام از فیلم هایش چندان پُرفروش یا درو کننده جوایز در جشنواره ها نبوده اند.
محبوب ترین فیلم پدرم به اعتقاد خودش «دلنمک» بود که فیلمی عاشقانه و عارفانه و البته ساده ای است. اگرچه که شاید بسیاری او را با فیلم های پلیسی و اکشن اش بشناسند، با این حال طبیعتا نوع نگاه وی به دلیل اختلاف نسل با نگاه من چندان همخوان نیست اما برخورد عاطفی او با مسایل برای من همیشه بسیار قابل توجه بوده و هست. ذهن من در این مساله مستحیل است و شاید بهتر باشد منتقدان بگویند که من چقدر از پدرم تاثیر پذیرفته ام.
*کمی درباره انتخاب بازیگرهای این فیلم توضیح دهید من فکر می کنم به دلیل همان سلوک درونی که گفتید علی مصفا از نوعی درون گرایی در بازی برخوردار است.
– بله نقش اصلی و محوری این فیلم را علی مصفا بسیار درخشان بازی کرده است. او برای من تنها یک بازیگر نبود و عملاً یار من بود. البته من اساسا اعتقاد بسیاری به کار گروهی دارم و معمولاً می کوشم نظر همه را با دقت بشنوم.
*یعنی با نظرات بازیگران فیلمنامه را هم تغییر دادید؟
– من از بازیگران ایده های خوبی گرفتم و حتی پس از دورخوانی با بازیگران متن را یک بارِ دیگر بازنویسی کردم.
*نگارش فیلمنامه چقدر طول کشید؟
– نگارش تقریبا ۶ ماه شبانه روزی به طور انجامید و چهار بار هم باز نویسی شد.
*فیلم به تحقیقات خاصی هم نیاز داشت؟
– فکر نمی کنم این چنین فیلم هایی تحقیقات میدانی و کتابخانه ای نیاز داشته باشد و شاید بخشی از آن به تجربیات شما در زندگی بازمی گردد. همچنین اینگونه فیلمنامه ها از دل جامعه بوجود می آیند و از درون ارتباطات، گفتگوها و روابط و برخورد انسان ها شکل می گیرند. فیلمنامه من هم از این قاعده مستثنی نیست.
*فیلم «چاقی» چه بخشی از جامعه و یا چه طبقه ای را مورد هدف قرار داده است چون فیلم سراغ طبقه متوسط رو به بالا می رود.
– بله. شخصیت های فیلم از طبقه متوسط رو به بالا هستند، امّا فکر می کنم این فیلم مخصوص طبقه اجتماعی خاصی نباشد. درواقع هرکسی در هر جایگاه و طبقه ای که هست، ممکن است با موضوع و ذات این فیلم مواجه شود و آنچه که اهمیت دارد نوع واکنش افراد مختلف در جایگاه های مختلف نسبت به موضوع فیلم است.
*چرا سراغ طبقه مرفه و این نوع پرداخت از شخصیت بهار با بازی لادن مستوفی رفتید؟ زنی که اگرچه از رفاه خوبی برخوردار است اما از همان ابتدا روی هزینه و خرج هایی که می شود حساسیت دارد.
– ریزه کاری هایی که بیان می شود جزو شخصیت اوست. شخصیت بهار زنی محکم، مستقل، مدیر و مقتدر است. ما در فیلم تصمیم گیری هایی از این شخصیت می بینیم که شاید اصلاً توقع اش را نداشته باشیم و حتی برخلاف پیش بینی مخاطب رخ می دهد.
من فیلمنامه را کاملا اصولی و کلاسیک شروع می کنم؛ سه جور خلاصه داستان می نویسم و بعد سیناپس می زنم و در نهایت فیلمنامه کامل را می نویسم اما در این پروسه بعد از اینکه کاراکترها خلق می شوند گاهی می بینم که این شخصیت ها خودشان به سخن درمی آیند و حتی گاهی فیلمنامه را به گونه ای دیگر و متفاوت با آنچه که ابتدا فکر می کرده ام جلو می برند.
به نظرم خود شخصیت ها فیلمنامه را پیش می برند و گاهی اوقات مثلاً من دیالوگی را در نظر دارم و آن را منطقی و اصولی می دانم اما وقتی درحال نگارش هستم انگار شخصیت چیز دیگری می گوید که برای خودم هم عجیب و جالب است.
*چقدر با خانم کرامتی که هم همسر شما هستند و هم در این فیلم بازی دارند، مشورت داشتید؟
– معمولا همیشه در فیلمنامه ها با او مشورت می کنم.
*با توجه به اینکه «چاقی» اولین کار سینمایی شما بود با مشکلات مالی هم مواجه شدید؟
– خیر. پروژه ما مساله مالی نداشت. البته من کراراً گفته ام که اساسا دوست ندارم درباره مشکلات کار صحبت کنم. قطعاً کارگردانی و فیلمسازی پر از رنج و درد است اما همان طور که لذت فیلمسازی را نمی توان با کسی سهیم شد و هیچ کس به اندازه من از فیلمسازی لذت نمی برد، باید قبول کرد که سختی های مالی و دیگر مسایل هم از آن خود من است و تا وقتی کسی فیلمساز نباشد این لحظات تنهایی، درد و رنج قابل درک نیست. این مسایل در تمام دنیا به همین شکل وجود دارد و مختص سینمای ما نیست. اگر تاریخ سینما را نگاه کنید، سختی های تولید فیلم برای همه کارگردانان وجود داشته است و خاطرات همه کارگردان های بزرگ تاریخ سینما پر است از این سختی ها و تنهایی ها. به عنوان مثال چندی پیش پشت صحنه فیلم «اینک آخرالزمان» از فرانسیس فورد کاپولا را دیدم که تنهایی و رنجی که کارگردان در پروسه ساخت این فیلم متحمل شده بود، برایم حیرت انگیز است.
خاطرم هست زمانی در پروسه تولید سریالی کمی خسته، دلگیر و ناراحت بودم و آن زمان حمید فرخ نژاد جمله ای در مورد ذات سینما به من گفت که هیچ گاه از یادم نمی رود و آن این بود که «یادت باشد، کارگردان تنهاترین عضو یک گروه فیلمسازی است»
*حالا که فیلم شما پایان یافته است فکر می کنید دوست داشتید که به شکل دیگری آن را می ساختید چون گاهی با اتمام یک فیلم ممکن است به نظر بیاید که باید به طور مثال صحنه ای را تغییر داد.
– بعید می دانم هیچ کارگردانی بتواند بگوید بهترین نماها را گرفته و فیلمش کامل است و از نتیجه آن قطعاً راضی است. من هم گاهی اوقات فکر می کنم که باید صحنه ای را به گونه ای دیگر می گرفتم و یا دوربین را جای بهتری می گذاشتم اما «دیکته نانوشته غلط ندارد» و فکر می کنم فیلمسازی تصمیم گیری درست در مقاطع درست است، شما قاعدتاً به تدریج از آنچه انجام داده اید، می آموزید و به مرور پس از هر فیلم پخته تر می شوید و حتی نگاه جدیدتری پیدا می کنید و در نهایت این تجارب اکتسابی است که سینما را تا این حد جذاب می کند.
*اگرچه که شما در تلویزیون آثار بسیاری داشتید اما آیا فیلم اولی بودن برایتان سختی و حساسیت خاصی در فیلمسازی بوجود آورد؟
– بله من در تلویزیون خیلی فیلم و سریال ساخته ام ولی به هر حال این فیلم برایم کاری خاص و تجربه ای کاملاً جدید و متفاوت بود.
*معمولا فیلم اولی که هر کارگردان می سازد نوعی برچسب می شود و او را با همان سبک می شناسند. از این موضوع نگرانی ندارید و آیا قرار است همین سبک و روند را در مسیر خود ادامه دهید؟
– بالاخره این فیلم به نوعی بیانگر نگاه و جهان ذهنی من است و بدم نمی آید این نگاه را ادامه بدهم.
*طرح و ایده جدیدی هم برای فیلم بعدی خود دارید؟
– بله ایده ای هست که البته هنوز خام و ناکامل است اما ترجیح می دهم فیلم اول را به همراه مخاطب ببینم، سپس در مورد فیلم و داستانِ کار بعدی تصمیمی بگیرم.
عطیه موذن
****
گزارش نشست نقد و بررسی فیلم «چاقی» ساخته راما قویدل
قویدل: «چاقی» ملودرام خانوادگی بود که از قواعد ملودرام دوری کرده است
راما قویدل کارگردان فیلم سینمایی «چاقی» گفت: فیلم یک ملودرام خانوادگی است که در آن به جای برون‌ریزی شخصیت‌ها سعی کردیم به درون آنها نفوذ کنیم.
به گزارش مد و مه، راما قویدل کارگردان فیلم «چاقی» در نشست خبری پس از اکران فیلمش در سالن برج میلاد درباره ایده این فیلم گفت: آخرین روزهای ساخت سریال «دولت مخفی» یکی از دوستان خاطره‌ای برای من تعریف کرد که موجب شکل‌گرفتن ایده این فیلم بود و پس از تحقیقات و مطالعاتی که داشتم شروع به نوشتن خلاصه‌ها کردم و به سیناپس و فیلمنامه رسیدم و کار را شروع کردیم.
وی درباره نقش علی مصفا در این فیلم که نقش یک مرد چاق را بازی می‌کند، گفت: چاقی برای بازیگر قابل ایجاد کردن کردن بود و ما علی مصفا را در سه مقطع وزنی نشان دادیم و از این بابت نگرانی نداشتیم.
قویدل با بیان اینکه این فیلم یک ملودرام خانوادگی است، تأکید کرد: سعی کردیم در این فیلم از قواعد ملودرام دوری کنیم و برون‌ریزی بازیگران را نبینیم و به درون آنها نفوذ کنیم.
وی به تأثیرپذیری از یکی از کتاب‌های موراکامی در ساخت این فیلم اذعان کرد و گفت: این کتاب برای رسیدن به شخصیت امیر الهام‌بخش بود چرا که وی در کتابش با اشاره به دویدن‌ها از این ورزش به یک اشراق می‌رسد.
در این ادامه این نشست مهسا کرامتی درباره بازی در این فیلم گفت: چون من پارتی داشتم از ابتدا در جریان فیلمنامه بودم و کار را خوانده بودم و اگر بازی خوبی صورت گرفته به دلیل کمکی بود که بازیگران و گروه داشتند.
حمید آخوندی تهیه‌کننده این فیلم نیز درباره ساخته شدن این فیلم گفت: در روزهای آخر ساخت سریال «دولت مخفی» بود که ایده این فیلم شکل گرفت و پرورش یافت و تصمیم گرفتیم که فجر امسال با کارگردانی که اولین کار سینمایی خود را انجام می‌دهد حضور داشته باشیم.
وی افزود: البته راما قویدل را نمی‌توان یک کار اولی دانست چرا که در مدیوم تلویزیون آثار مخاطب‌پسندی از جمله «روز سوم» را در کارنامه خود دارد.
در ادامه نشست راما قویدل در پاسخ به سؤالی درباره اینکه آیا به دنبال ارائه تصویری از فساد در درون سینما بودید، گفت: من دنبال ارائه چنین چیزی نبودم و بیشتر بحث صدا برای من مهم بود چرا که این روزها به علت انتزاعی بودن صدا به آن توجه نمی‌شود و می‌خواستم بگویم که باید به صداها توجه کنند برای همین دیدیم که جهان ذهنی امیر با صداهای با افکت بالا بود.
آخوندی تهیه‌کننده این فیلم نیز در پاسخ به سؤال مذکور افزود: فیلم ما مثلث عشقی نیست و ما به معضلات اجتماعی پرداختیم چرا که چنین معضلاتی حداقل در کلانشهرها بسیار دیده می‌شود و خانواده‌های زیادی داریم که دچار این مشکلات شده‌اند.
وی افزود: ما در سینما آزمایشگاهی هستیم که نمونه‌هایی ارائه می‌کنیم و راه حل ارائه می‌دهیم و امیدوارم همه از همسر حمید در حل چنین مشکلاتی یاد بگیرند؛ به نظر من نباید چشم‌مان را نسبت به معضلات جامعه ببنیدیم و باید به این معضلات فکر کنیم.
تهیه‌کننده فیلم «چاقی» همچنین درباره هزینه‌های ساخت این فیلم و استفاده از اسپانسر گفت: اسپانسر این فیلم از عزیزانی بود که از دوره جنگ همراه ما بود و حاضر شد در این عرصه ورود کند و از کار حمایت کرده و کار با سرمایه خصوصی ساخته شد.
در ادامه این نشست حمید فرخ‌نژاد بازیگر این اثر نیز اظهار داشت: به نظر من اگر چه کار اول سینمایی راما قویدل است اما او را کارگردان خوبی یافتم و فرقی بین کار او و بزرگترهای دیگر سینما ندیدم.
وی همچنین در پاسخ به سؤالی درباره ارائه نقش خود و مابه‌ازای آن در خارج گفت: نقش هیچ ربطی به اشخاص دیگر ندارد.
در ادامه راما قویدل کارگردان با بیان اینکه تدوین این فیلم نسبت به تدوین اولیه ۳۰ دقیقه کم شده است، افزود: من سعی کردم برای کار اول یک فیلم کوچک و صمیمی با چهار شخصیت و در سه لوکیشن بسازم.
وی ادامه داد: دنبال درام پیچیده نبودم و برای این به سراغ فضای آرامی رفتم تا به شخصیت‌ها نزدیک شویم و امیدوارم این نکته شکل گرفته باشد.
در این نشست خبری همچنین مرتضی پورحیدری مسئول تصویربرداری فیلم چاقی نیز به مشکلات فنی پخش فیلم‌ها در جشنواره فجر اشاره کرد و خواستار احترام به بیننده‌ها و اختصاص بودجه مناسب برای فضای پخش فیلم‌ها در سینماهای کشور شد. / فارس
****
مشخصات فیلم:
چاقی
کارگردان:راما قویدل
نویسنده:راما قویدل
بازیگران:علی مصفا ، لادن مُستوفی ، مهسا کرامتی، حمید فرخ‌نژاد، حسین ملکی، امید روحانی کریم قربانی، فریده دریامج، نوید خداشناس، سُها پورحاتمی، النا آهی، ستایش محمودی
خلاصه فیلم:
روایتی است از یک انتخاب؛ انتخابِ عشق یا وِجدان!