آثار تالیفی راه یافته به مرحله دوم داوری سی و دومین دوره جایزه کتاب سال در گروه‌های «علوم اجتماعی»، «اقتصاد»، «علوم سیاسی» و «مدیریت» اعلام
وقتی چندین سال پیش برای اولین بار رمان سبُکی تحمل‌ناپذیر هستی را با ترجمه «بار هستی» خواندم این علامت سؤال بزرگ در ذهنم ایجاد شد که چرا متر
وارد صحبت با ناشران که می‌شوی همه از اوضاع ناراضی هستند، اما در واقع اقتصاد نشر آن‌چنان هم بد نیست. اگر کاری آن‌قدر اوضاع اقتصادی اش بد باشد
طالبی‌نژاد در مقدمه‌ی کتاب خاطرات خود «از شما چه پنهان» می‌نویسد در طول سه دهه فعالیت نوشتاری با کسانی برخورد داشته که احساس می‌کند خاطرا
مدومه با نما و رویه ای جدید رو نمایی شد
جين فرانکو در کتاب «فرهنگ نو آمريکاي لاتين» مي‌نويسد: «پدرو پارامو نشانه و مظهر مکزيکي است که امروزه از آن نشاني نيست و تنها در خاطره‌ها باقي مانده است. راوي داستان، يکي از فرزندان بي‌شمار پدرو پارامو (که به تعبيري همه مردم مکزيک فرزندان وي‌اند) در جستوجوي پدر به دهکده کومالا مي‌رود اما در آنجا…
“من به كومالا آمدم چون به من گفتند كه پدرم، پدرو پارامو نامي، اينجا زندگي مي كرد…”
چگونه ممكن است كتابي را گشود و شروعي چنين شگفت انگيز، قدرتمند و فراتر از انتظار را حتي فقط تا همين حد خواند و همچنان ادامه نداد؟