روشنفکر کیست؟ کار روشنفکری و نقش او در جامعه چیست؟ آیا روشنفکران در جامعه تاثیر سازنده داشته اند؟ و اصلا آیا روشنفکران دارای نفوذ در بین توده مردم هستند؟ و بسیاری سولات دیگر از این دست در سالهای دور و نزدیک نه تنها در جوامع غربی که با شدت بیشتر در جامعه ما مطرح بوده…

در نیمه نخست سده چهاردهم هجری شمسی گرایش به حزب توده برای بسیاری از آنها که به قول جماعت اهل سواد بودند و سرشان توی کتاب بود جذابیت بسیاری داشت. به خصوص شعارهای آن درباره از بین بردن فاصله طبقاتی، برابری اجتماعی، عدالت و …. بستر مناسبی برای جلب توجه محسوب می شد.

برخلاف برنده نوبل ادبیات امسال که در ایران آنقدر ناشناس بود که هنوز در تلفظ درست نام او مشکل داریم (!)، برنده نوبل ۲۰۱۴ یعنی پاتریک مودیانو (در زمان برگزیده شدن) در ایران نامی کم و بیش شناخته شده بود و اگر نه همه اما تعدادی از آثار مهم او به فارسی ترجمه شده بود…

روزگاری استانبول در عثمانی پاتوق بسیاری از ایرنیان تبعیدی بود، کسانی که هریک به دلیلی جلای وطن کرده بودند و در این شهر بندری رحل اقامت افکنده بودند. جایی که هم از مملکت خوشان چندان دور نبود و هم اینکه به دلایل جغرافیایی و رفت و آمد مسافران فرنگ با رسم و رسوم تجدد خواهانه…

سوسیالیسم اگر چه روس‌ها را خانه خراب کرد و طی یک انقلاب بلشویکی این کشور پهناور را در دام حکومتی کمونیستی انداخت که جنایاتش، تزارهای ظالم را روسفید کرد؛ اما پایه‌گذاران این مرام و مسلک اندیشمندانی آلمانی بودند. شاید به همین خاطر بود که برخی از سیاست‌مردان و متفکران آلمانی هراس بسیار از آن داشتند…

ناصرالدین پروین، در این کتاب بدون آنکه اسیر تعارف و یا احساسات شود هم از سلوک انسانی و خوبی‌های جمال‌زاده سخن به میان آورده و هم از ویژگی‌های بعضا منفی او و تناقض هایی که در افکار و گفتارش وجود داشته به خصوص وقتی پای ایران و ایرانی و فرهنگ و تمدن دیروز و امروزش…

بولگاکف نویسنده روزگاری بود. با وجود علاقه استالین به نوشته‌های او بازهم سانسور شدید حکومت کمونیستی شوروی اجازه انتشار پاره‌ای از آثارش را نمی‌داد به‌خصوص آثاری که با حال و هوای انتقادی در مسیر آرمان‌های انقلاب قرار نداشتند.

نوشته زیر برآیند دو نقدی‎ست که درباره رمان «از پائولوکوئلیو متنفرم!» نوشتم، این نوشته که برای کتاب ادبیات ماه تنظیم شد و در واقع فشرده دو نقد قبلی‎ست به اضافه دریافت‎های من در خوانش‎های بعدی این رمان، که گذشته از اینکه معتقدم مهمترین رمان یکی دو ساله اخیر است

منتقدان ادبی آمریکا سوزان سانتاگ را یکی از دقیق‌ترین صاحب‌نظران و روشنفکران قرن بیستم می‌خوانند که به‌حق شایسته آن است. سوزان سانتاگ شخصیت عجیبی است، همان‌قدر که امکان دارد میزان دقت نظر و عمق نگاه اندیشمندانه‌اش تحسین‌برانگیز به نظر برسد، میزان استقامت و پایداری او در برابر تلخ‌کامی‌های زندگی هم درخور ستایش بود

قریب به شصت سال پیش یکی از نامدارترین و محبوب‌ترین نویسندگان در کشور ما محسوب می‌شد، با چنان اعتباری که منجر به ترجمه اغلب آثار او به زبان فارسی شد. شهرتی که بی‌شک از آن‌سوی مرزها به ایران آمده بود.

روایت است وقتی فردریک دار نخستین داستان پلیسی و جنایی‌اش را برای ناشران برد، آن‌ها این رمان را رد کردند، با این بهانه که: این چه جور داستان جنایی و پلیسی ست که در آن پلیس حضور ندارد! اما اندک زمانی بعد، این قسم آثار پلیسی و جنایی بخشی در خور توجه و ستایش را…

روایت است که از ریموند چندلر می‌پرسند: «تو که با این قدرت می‌توانی بنویسی، چرا به‌جای رمان پلیسی، اثری جدی نمی‌نویسی؟» چندلر در جواب می‌گوید: «به نظر من جدی‌ترین گونه رمان، رمان پلیسی است.»

خاطرات شیخ ابراهیم زنجانی نه‌تنها به دلیل اطلاعات دست‌اول تاریخی‌اش که درباره تاریخ مشروطه اثری بسیار مهم و درخور بررسی‌ست به‌خصوص اینکه برخی حقایق تاریخی مهم همانند نقشی شیخ ابراهیم زنجانی در اعدام شیخ فضل‌الله نوری برعهده داشته، روشن سازد.

کلیله و دمنه کتابی‌ست برخوردار از نثری غنی، و غنای نثر می‌تواند ضامن ماندگاری یک اثر ادبی باشد. اما ماجراهای درازدامنی که این کتاب پشت سر گذاشته، گویای این نکته است که محتوای کتاب تولدو موجب شهرت و ماندگاری‌اش شده است

کافکا عقیده داشت اگر کتاب همچون تلنگری بیدارمان نسازد، برای چه آن را می‌خوانیم؟ کتاب باید تیشه‌ای باشد برای شکستن دریای یخ‌زده درون ما . جنایات و مکافات نوشته داستایوفسکی از این سنخ کتاب‌هاست

انتشار این نوشته به خاطره ای خوش برایم بدل شد وقتی استاد فولادوند، پیام تشکری فرستادند از طریق مدیر نشر ماهی و شنیدم که ایشان خواندن این نوشته را به برخی دوستان سفارش کردند…