رمان پیش از انقلاب عمدتا ابزاری است برای تعامل روشنفکران و مردم و پس از انقلاب هم همین روند به‌نوعی پی گرفته می‌شود. رمان‌هایی که در این مقطع نوشته می‌شوند، هم‌چون اسلافشان، دارای نگاه‌هایی عمیق به دوره‌های تاریخی‌اند و هنوز مساله‌هایی هم‌چون اختلاف طبقاتی، شوریدن بر ظالم و دفاع از مظلوم در آنها دیده می‌شود.…

این که ادبیات داستانی ایران هیچ گاه آن جایگاهی که شایسته اش بوده است را در مارکت بین المللی نداشته یک واقعیت است، اما این هم که این مدیوم هنری در هیچ زمان و دورانی از عمر نه چندان دراز خود تا این حد مهجور، بیرون گود مانده و بی مخاطب چه در سطح داخلی…