ین کتاب در روزگار چیرگی حزب کمونیست کشور و وابسته ی “اتحاد شوروی” پیشین و هنگامی نوشته می شد که نیروهای “پیمان ورشو” در سال ۱۹۶۹ خاک کشور او را اشغال کردند و نهاد جهنمی سانسور در ۱۹۷۶ به این رمان کوتاه اجازه ی انتشار رسمی نداد. با این همه، این اثر به صورت غیررسمی…
سالها پیش وقتی این کتاب برای نخستین بار منتشر شد، در فرصتی چندساعته یک نفس آن را خواندم. وقتی یکی از اسطورههای دنیای کلاسیک هنر هفتم، درباره سینما، فیلمها و خاطراتش با یک دو جین آدم معروف سخن میگوید. آن هم در یک گفتگوی خودمانی که طرف دیگرش جوزف مک براید است و از همه…
پرویز دوایی هر چه بنویسد خواننده دارد! یا در واقع خوانندگان خود را دارد. این ماجرا اغلب خود او را هم متعجب کرده، چنانکه در مقدمه تازهترین کتابش (روزی تو خواهی آمد) که به همت نشر جهان کتاب به بازار آمده نوشته است:« {اینکه نامه های جمع شده در این کتاب} به چه کار کسی…
پرویز دوایی هم موفقیت فرهادی را تبریک گفت. منتقد نامدار سینمای ایران اگر چه در این سالها بیشتر به نوشتن داستان پرداخته اما کماکان در میان علاقمندان سینما و منتقدان محبوب ترین چهره محسوب می شود. پرویز دوایی طی پیامی به اصغر فرهادی گفت:
جایزه فرهادی سرفرازی همه ماست
پرویز دوایی
خیلیخیلی تبریک، نهفقط به…
'نامههایی دیگر از پراگ
نیما ارمغان
«...فکر میکنم که هرقدر که بیشتر از عمر آدمی میگذرد، بیشتر نیاز دارد که به کودکیاش برگردد، بیشتر اشتیاق دارد که کودکیاش را تصور کند و به آنچه در کودکی میاندیشید تحقق بخشد... در زمانی که دایره عمر دیگر دارد بسته میشود بر آن چندساله معدود کودکی متوقف ماندهام،…
شمار نویسندگان بزرگی که آثاری شاخص و ماندگار نوشته اند در جهان کم نبوده، اما در هر نسل و یا حتی در چند نسل، کسانی که از نوشته هایشان از این مرزها نیز فراتر رفته و همچون ضرباتِ پُتکی ذهن و روح خوانندگان خود را زیر و زبر ساخته و امکان نگاهی تازه از…
تنها چیزی که در جهان جای هراس دارد وضعیت متحجر است. وضع بیتحرک احتضار. و تنها چیزی که ارزش شادمانی دارد وضعی است که در آن نه تنها فرد که کل جامعه در حال مبارزهای مدام برای توجیه خویش است. مبارزهای که به وساطت آن جامعه بتواند جوان شود و به اشکال زندگی جدیدی دست…
پلنگِ سایهوار، نوشتهیِ کوتاهی است از پرویز دوائی [با نامِ مُستعارِ پیام البته] که یکبار، در «سینما ۵۲» [شُمارهیِ اولِ مُردادِ ۱۳۵۲] چاپ شد و گوشهیِ صفحه آمده بود که «سینما ۵۲ جز درباره سینما ـ که تنها مایه حیات اوست ـ حرفی ندارد. بهمین جهت «پلنگ سایهوار» را که نشانه شیفتگی مطلق در…
بیشتر آرتیستهای سریال یک کمربند پهنی داشتند که وسطش علامتی بود. من در تمام آن سالها که هیچکدام از وسایل آرتیستی را نداشتم، فکر کردم که شاید آسانترین آنها فراهم کردن این کمربند باشد. شنل و نقاب و کلاه چرمیِ قالب سر و عینک پهن خلبانی را نداشتم. گیر نمیآمد
«زاون قوکاسیان» به روایت «پرویز دوایی»
خوشبختم به دوستداشتنش
آنفلوآنزا و حال بد هم مانع از صحبت درباره رفیق ٥٠سالهاش نشد. ساعاتی پس از درگذشت زاون قوکاسیان با پرویز دوایی در پراگ تماس گرفتیم. او برایمان کوتاه از زاون گفت و روز اول اسفند٩٣ که برای اهالی سینما خوشیمن نبود. اصفهان داغدار درگذشت مردی…
برای آنها که با سینما و نقد فیلم دمخورند، حتی اگر به نسل قدیم هم تعلق نداشته باشند، پرویز دوایی نامی آشناست. یکی از منتقدان قدیمی سینمای ایران که در دهه سی و چهل در مطبوعات سینمایی و غیر سینمایی قلم زده و در اوایل دهه پنجاه نیز با یادداشت معروف «خداحافظ رفقا» نقد نویسی…
مثل قهرمانان قصههای پریان، کنده شده از زمینه مالوف خود، بار یادها بردوش، بازیگوشانه پرسه میزند در سرزمینی غریب که از آن او نیست. گاه میایستد و به درختی، عمارتی، مجسمهای یا ویترین مغازهای چشم میدوزد و گاه در بوفه کتابخانه، انگار همان قهرمان قصههای پریان در مواجهه با کاروانسرایی، اطراق میکند. بار یادها را…
اگرچه «پرویز دوایی» بیشتر بهعنوان نویسنده و مترجم در حوزه سینما شناخته میشود، اما در کارنامه او آثاری درخشان در حوزه ادبیات هم دیده میشود که کتاب «باغ من تویی»، از جمله آخرین آنهاست. باغ من تویی مجموعه اشعاری است که با انتخاب و ترجمه دوایی و همراه با یادداشتی از «مرتضی کاخی» منتشر شده…
عسل عباسیان: «فکر کردی چی ننه؟ کسی از مردن ما ناراحت میشه؟ نه ننه... سه دفه که آفتاب بیفته لب این دیفال و سه دفه که اذون مغربو بگن، همه یادشون میره ما کی بودیم و واسه چی مردیم، همونجوری که ما یادمون رفته... این دوره زمونه کسی حوصله قصه شنفتن نداره... » با این همه،…
با درگذشت دکتر هوشنک کاووسی، سینمای ایران یکی از قدیمیترین و سرشناسترین منتقدان سینمایی خود را از دست داد.
هوشنگ کاووسی نوشتن درباره سینما را از سال ۱۳۳۲ در مجله ستاره سینما و نشریات دیگر آغاز کرد و به همراه منتقدانی چون روبرت اکهارت، هژیر داریوش، ماشاءالله ناظریان و سیامک پورزند از مؤسسان نخستین «انجمن…
*پرویز شهدی و ترجمهی مجموعه ی آثار آنتوان دو سنت اگزوپری
پرویز شهدی: این روزها در کار مطالعهی آثار دو سنت اگزوپری هستم و در پی این هستم تا مجموعهی آثار این نویسندهی مطرح فرانسوی را به فارسی ترجمه و منتشر کنم. آثار منتشرنشدهی او از رمانها تا خاطرهها، نامهها و یادداشتهایش 11 عنوان کتاب…
جاده که مانند سایر جادههای از وسط دره و بین زمینهای سنگلاخ و لم یزرع، درختان بلوط و از نزدیک گندمزاری وحشی و تک افتاده میگذشت پس از عبور از کنار خانه سفید کوچکی که در میان گندمزار بود چنان که گوئی ادامهاش بیفایده است ناگهان به پایان رسید.
اهمیت نداشت چون آخرین قطره بنزین…
سالهای سال است که در آنسوی دنیا، گوشهای دور از وطن زندگی میکند، اما با این حال نه وطن را فراموش کرده و نه زبان مادری را. به فارسی میاندیشد و به فارسی مینویسد و با خاطره سالهایی که در این دیار زیسته، روزگار میگذراند، خاصه یادگارهای عزیز دوران کودکی.
روزگاری پرویز دوایی تنها در…
اگرچه در سه دهه گذشته، پرویز دوایی چندین کتاب در حوزهی ادبیات داستانی منتشر کرده و دامنه فعالیت او در این زمینه بیش از نوشتن درباره سینما بوده؛ اما همچنان به عنوان منتقد سینما شهره است تا داستان نویس. دلایل این مسئله نیز متعدد و در نوع خود قابل بررسی هستند که امیدواریم در مقالهای…