اغلب اوقات مشاهده می­شود که مشخصۀ عصر مدرن ویژگی­هایی همچون کاهش اعتقاد به قدرت ماوراء طبیعی یا قانون برتری و همچنین دلسردی فزاینده از خرد علمی است که این دلسردی فزاینده به عنوان ابزاری برای تعریف شالودۀ اخلاقی زندگی سیاسی است

تو از جانب خدایان محکوم هستی زیرا راز بزرگ آنان را که همان لوحی سفید است که در قابش هیچ چیز نوشته نشده آشکار کردی .

روزنامه‌نگاری ایتالیایی ادعا می‌کند تصادف اتومبیلی که در آن غول ادبی فرانسه در سال ۱۹۶۰ کشته شد، تصادفی نبود و پای کا‌گ‌ب در میان است و دلیل‌اش هم موضع‌گیری کامو علیه سیاست‌های شوروی سابق بوده.

کامو به نقل از نیچه گفته بود: آن کس که طرح بزرگی درانداخته است، باید با همان هم بزید. طرح بزرگ کامو، نوشتن بود. نه نوشتن دربارۀ جهان که از نظرش پیش‌بینی‌نشده و غیرقابل فهم بود؛ بلکه نوشتن دربارۀ انسان که گرچه او نیز غیرقابلِ درک اما لااقل ملموس بود.

سال های میانی 1943 تا 1952، سال های دوستی عمیق میان ژان پل سارتر و آلبر کامو است. با وجود گسست این دو از هم، سارتر در مراسم از دست رفتن کامو که بر اثر تصادف اتومبیل در 1960 رخ می دهد، با زیباترین و احساسی ترین واژه ها از دوست قدیمی اش تجلیل می…

در صدمین زادروز آلبر کامو، نویسنده و فیلسوف فرانسوی دو زندگی‌نامه به قلم ایریس رادیش و مارتین مایر منتشر شد که نقطه مشترک دو کتاب این است که در رویارویی ژان پل سارتر با آلبر کامو بیشتر جانب کامو را گرفته‌اند. جای شگفتی هم نیست. در سال‌های گذشته تغییرات بنیادینی در دنیای سیاست اتفاق افتاده…

آنچه در ادامه خواهید خواند، یازده پرده از زندگی آلبرکامو نویسنده و اندیشمند فرانسوی است که درمیانه قرن بیستم از محبوب ترین چهره ها بود، به ویژه اینکه مرگ زود هنگامش بر این توجه و شهرت افزود و شمایلی افسانه او داد. این یازده پرده کوتاه مروری دارد بر دوره های محتلف زندگی خالق بیگانه…

آلبر کامو «تسخیرشدگان» را مهم‌ترین رمان سیاسی و آن را یکی از چهار، پنج رمانی می‌داند که فراتر از همه آثار ادبی قرار دارد. کامو در ١٩٥٩ متنی نمایشی با عنوان «تسخیرشدگان» می‌نویسد که اقتباسی از رمان «تسخیرشدگان» (شیاطین) داستایفسکی است. کامو در این نمایش به مضامین اصلی اندیشه‌های داستایفسکی می‌پردازد.

ایده سادگی در آثار کامو، به هیچ‌ وجه ساده نیست. در سه دهه اخیر با کوشش هدفمندی روبه‌رو بوده‌ایم که ظاهرا خسته از پیچیدگی‌ها و ابهامات ادبیات مدرنیستی، در آثار کامو خصیصه‌ای را بازشناسی می‌کند که مقتضی زمانه ما است.

مصاحبه پیش رو در کریسمس سال 1951 در Le Progrès de Lyonمنتشر شده است. در این گفتگو آلبر کامو به مسئله دوغ و همچنین حقیقت و زیبایی پرداخته است و نکات جالب توجهی را مطرح ساخته است.

داستان مرسوي قاتل، مانند فيلمنامه زندگي آينده كامو است. هر دو از طبقه فقير بلكور هستند. هر دو به مقداري پول مي‌رسند. هر دو به اروپاي مركزي مي‌روند و هر دو از شيوه خصمانه‌اي مايوس مي‌شوند كه آن مردم براي زندگي در پيش گرفته‌اند. مرسو هم فردي متمايل به صعود كردن و بالا رفتن است…

ايريس راديش، نويسنده و منتقد آلماني است كه براي رونمايي كتاب «آرمان سادگي» كه مهشيد ميرمعزي آن را به فارسي ترجمه كرده به ايران آمد؛ نويسنده‌اي گرم و صميمي كه ادبيات ايران را مي‌شناسد. علاقه دارد از ادبيات معاصر كتابي را به او معرفي كني كه فكر مي‌كني بايد آن را بخواند. اما وجه روزنامه‌نگاري‌اش…

او از جوانی همراه من بوده است. همراه، به‌معنای واقعی کلمه. من در پاریس تحصیل کردم و همان زمان علاقه‌ام به کامو بیشتر شد. جز این، یکی دیگر از انگیزه‌های نوشتن کتاب، این بود که بار دیگر توجه جوا‌ن‌ها را به کامو جلب کنم تا آثار او را بخوانند.

يادداشت‌هاي كامو مجموعه‌اي چهارجلدي از يادداشت‌ها و سفرنوشته‌هاي آلبركامو، نويسنده و روشنفكر فرانسوي است كه با ترجمه خشايار ديهيمي دراختيار خوانندگان فارسي زبان قرار گرفته است

روز چهارم‌ ژانویه‌ 1960 اتومبیلی‌ که‌ رهسپار پاریس‌ بود با درختی‌ تصادف‌ کرد و «آلبر کامو» در این‌ حادثه‌ جان‌ سپرد. خبر در تمام‌ دنیا پیچید و خیلی‌ها را به‌ یاد روزی‌ شیرین‌ در اکتبر 1957 انداخت‌، روزی‌ که‌ مطبوعات‌ با عناوین‌ درشت‌ خبر دادند که‌ جایزه‌ نوبل‌ در ادبیات‌ به‌ «آلبرکامو» جوان‌ترین‌ برنده‌ نوبل‌…