«بازدم» يك رمان تلخ است، اما تلخي اش از جنس خاص خودش است. شايد تعبير من اين باشد كه هر جا مقداري زنانگي چاشني اثري باشد زهرهاي موجود در آن، خود به خود خنثي مي شود.
طبق معمول اکثر آثار داستانی این سال‌های ما «انجمن علف‌ها»، سیر زندگی روزمره‌ای را بازگو می‌کند که با گذر از وحشت به ملال، نهایتا در کنشی به اسم «روایت» به فرجام می‌رسد.