اصطلاح واقعگرایى كه تقریبا از میانه قرن نوزدهم میلادى در قاره اروپا رواج پیدا كرد، براى اشاره به دگرگونى نوینى در روند پیشرفت ادبیات داستانى منثور به‌‌كار مى‌‌رود كه از دو دهه پیشتر، یعنى در حدود سال 1830 میلادى آشكار شده بود