همینگوی، آن‌جا که داستان‌هایش را به روایت دانای کل می‌آورد، خاصه در داستان‌های کوتاهش، به سبکی مختص خودش می‌نویسد. او توصیف صحنه و موقعیت را به حداقل می‌رساند، از کم‌ترین تعداد صفت‌ها استفاده می‌کند، جمله‌ها را کوتاه و چه‌بسا مقطع می‌آورد و زمینه‌ای فراهم می‌کند تا حس‌وحال و افکار شخصیت‌های زنده‌اش را در این صحنه…