رفتن به محتوا رفتن به نوار کناری رفتن به فوتر

برچسب: ادبیات معاصر ایران

در ستایشِ خالقِ دن‌کیشوتِ وطنی/ محمد قاسم‌زاده

ایرج پزشکزاد هم رفت، در روزهایی که ما باید آدم‌هایی را از دست بدهیم که بدیلی برای آنها نیست. رفتنِ پزشکزاد آن‌هم در غربت غم‌انگیزتر است. اما میراث ماندگار او جایِ خالیِ حضورِ جسمانی‌اش را جبران خواهد کرد

ادامه مطلب

موفق‌ترین نویسندگان ایرانی در آن سوی مرزها/ خارجی ها آثارکدام نویسندگان ایرانی را می پسندند؟

ادبیات ایران در جهان چه جایگاهی دارد؟ نویسندگان ایرانی چقدر در ممالک دیگر و از سوی نویسندگان و خوانندگان کشورهای دیگر شناخته شده اند؟ آیا می توان اساس به این مسائل فکر کرد؟ در این گزارش به جست و جوی پاسخی برای این قبیل پرسش ها هستیم. بارها شنیده ایم که می گویند کتاب فلان…

ادامه مطلب

چرا مردم داستان ایرانی نمی خوانند؟

آیا باید داستان ایرانی خواند وضعیت ادبیات داستانی این سال‌های ایران و علت خوانده‌نشدن داستان‌های امروز‌ فارسی، موضوع نشستی با عنوان «آیا باید داستان ایرانی خواند؟» بود که روز دوشنبه دوازدهم بهمن در موسسه آ‌پ آرت مان و با حضور احمد غلامی، حسین سناپور و سوسن شریعتی برگزار شد. در این نشست، سناپور از داستان‌‌نویسی…

ادامه مطلب

کمالگرایی در ادبیات نقد / یادداشتی از حسین سناپور

انتظاركشيدن براي بهترين داستان‌نويس‌ها حسين سناپور تا همين يكي دو هفته پيش هنوز فكر مي‌كردم آدم‌هايي كه در بررسي و اظهارنظر درباره داستان‌نويسي امروزمان آن را با برجسته‌ترين كارهاي نويسند‌گان تمامي دوره‌هاي داستان‌نويسي‌مان مقايسه مي‌كنند (يا حتي بدتر از آن، با بهترين‌هاي داستان‌نويسي جهان)، آدم‌هايي كمال‌گرا هستند و زياد عجيب نيست كه آدمي…

ادامه مطلب

پسامدرن‌نویسی برای عقب‌نماندن از قافله‌ داستان‌نویسی! / گفت‌وگو با دکتر حسین پاینده

داستان‌نویس خودآگاه و نوجوی زمانه ما نباید به خواندن آثار ادبی بسنده کند، بلکه همچنین باید خواننده قهار پژوهش‌های ادبی باشد و با منابع نظری‌ای که شیوه‌ها و صناعات به‌کاررفته در آثار ادبی را تبیین می‌کنند، آشنا شود. امیدوارم این کتاب همچنان بتواند یکی از منابع این قبیل نویسندگان پیشگام باشد.

ادامه مطلب

آثار رمان‌نویسان معاصر مصداقی از تهی‌شدگی ادبیات است / گفتگویی انتقادی با دکتر حسین پاینده

حسین پاینده می‌گوید:‌ اگر قائل به روشمندی نقد نباشیم، به ورطه‌ آنارشیسم شبه‌نقادانه سقوط می‌کنیم. او معتقد است: اگر روشمند بودن نقد را به‌پرسش بگیریم هیچ‌چیز به‌جز آنارشیسم جایگزین آن نمی‌شود

ادامه مطلب

مروری بر زندگی و آثار احمد محمود

هرقلم وهرنویسنده سبکی داردکه که او را از دیگر نویسندگان جدا ومتمایز می کند.  به طور مثال زبان نوشتار جلال بابزرگ علوی متفاوت است.این به چگونگی استفاده از کلمات چگونه تراش دادن کلمات باز می گردد،بعضی کلمات را به ادا کردن کلاسیک می پسندندیکی هم به محاوره گویی در داستان علاقه داردبدین صورت است…

ادامه مطلب

در سال ۹۱ بر ادبیات ایران چه گذشت؟

جمعی از اهل قلم و ادبیات به ارزیابی حال ادبیات در سال 91 پرداختند. برای بررسی وضعیت ادبیات در سالی که گذشت، با تعدادی از اهل ادبیات گفت‌وگو هایی انجام شده است که در پی می‌آید. فکر می‌کنم سال 92 بدتر شود احمد بیگدلی، داستان‌نویس و داور جایزه‌ی ادبی «هفت اقلیم»، می‌گوید: بخش زیادی از…

ادامه مطلب

تبارشناسی ادبیات ایران (بخش پایانی): شعر در دوران مشروطه

این سومین و آخرین بخش از نوشته‎ای‎ست که به نوزایی ادبیات ایران در عصر مشروطه می‎پردازد، در دو بخش قبلی نویسنده به نقش مطبوعات و تاثیر آن بر ادبیات مشروطه و همچنین ویژگی‎های نثر نوین آن روزگار پرداخته بود؛ در این قسمت اما شعر در روزگار مشروطه مورد بررسی و توجه قرار گرفته است. ***…

ادامه مطلب

نوشتن و نوشتن مانند نان‎پختن اندلسی‎ها

ادبیات محفلی، واژگان ویژه خود دارد. اگرچه کمتر تعریف صریحی از آن به دست داده می‎شود، با وجود این، غالباً نقش مسلطی را در جامعه روشنفکری یا شبه‎روشنفکری ایفا می‎کند و تأکیدهایش را تا حد شعار یا دستورالعمل صرف، ساده می‎سازد و سپس آن را به اذهان معمولاً از پیش آماده‎ای حقنه می‎کند که گویی…

ادامه مطلب

گفتگو با احمد شاملو؛ ادبیات ما حکم قله‌هایی را دارد که از مه بیرون است

بسیار شنیده‎ایم که گفته‎اند، جایزه نوبل به دلیل عدم توجه کافی به بورخس، همیشه به او و ادبیات داستانی به دلیل ندادن جازه‎ای که حقش بود، بدهکار ماند. بی‎اغماض جایزه نوبل این بدهکاری را نسبت به ادبیات ما و احمد شاملو نیز دارد. بی‎شک شاملو در دو دهه پایانی عمرش به مرز آن کمال و…

ادامه مطلب

تأملات ادبی (۲): گذری جریان‎شناسانه به ادبیات داستانی پس از انقلاب

در فضای ادبی امروز با طیف‎ها یا جریان‎های گوناگونی روبرو هستیم، جریانهایی که برخی در عین برخورداری از نقاط اشتراک فراوان، ظاهرا بیشتر علاقه دارند به اختلاف سلیقه‎های اغلب بسیار جزیی بپردازند، تا نقطه اشتراک‎های بسیاری جدی، البته کم نیست مواردی هم که این اختلاف‎ها سابقه ادبی نداشته و بیشتر شخصی و ناشی از سوء‎تفاهم‎هایی‎ست…

ادامه مطلب

نگاهی به رمان «شبیه عطری در نسیم» نوشته رضیه انصاری

چقدر از این شهر بروی آن شهر و از این مملکت به مملکتی دیگر؟ این ور آب، آن ور آب، روی زمین، زیر خاک... همه زندگی که می شود فرار. دیگر آشنایی نمی ماند که بویی شبیه عطرش در نسیم هواییت کند، وقت خوابگردی، میز و صندلی ها را از جلو پات بردارد، مثل جریان…

ادامه مطلب

تأملاتی درباره ادبیات داستانی ایران(۱): راز شهرت هدایت و آل احمد چیست؟

می گویند بهترین محک برای نشان دادن عیار آثار هنری و حاصل کار یک هنرمند، زمان است؛ این که در برابر گرد وغبار رخدادها و تغییر و تحولات ایام، چه میزان زنگار بر آن‎ها می‎نشیند. قریب به چهار دهه از مرگ جلال آل‎احمد گذشته و همچنین نیم قرن از نوشته شدن بسیاری از آثارش، سپری…

ادامه مطلب

گفتگو با احمد بیگدلی

به خطا نرفته‎ایم اگر احمد بیگدلی را يكي از چهره‎های درخور اعتناي ادبیات داستانی امروز به‎حساب آوریم، هرچند که او نویسنده‎ای جوان نیست و نخستین داستان‎های منتشر شده‎اش به سال‎های پایانی دهه چهل (1347) برمی‎گردد، داستان‎هایی که از قضا بیگدلی امروز تمایلی به جمع‎آوری و انتشار مجدد آن‎ها ندارد. متاسفانه بیگدلی دیرچهره شد، چه بسا…

ادامه مطلب

اولین زن داستان نویس ایرانی چه کسی ست؟

ماجرای نوشته شدن نخستین آثار داستانی توسط زنان، حکایتی خواندنی‎ دارد، شاید بسیاری براین باور باشند که نخستین زن داستان‎نویس ایرانی سیمین دانشور بوده، اما بد نیست بدانیم نخستین زنان داستان‎نویس ایرانی آثارشان را در زمانی که این بانوی نویسنده(که عمرش دراز بادا) تازه متولد شده و حتی به اعتباری سالها پیش از آنکه او…

ادامه مطلب

نگاهی به رمان «شب ممکن» اثر محمد حسن شهسواری

در فضای رمان نویسی امروز«شب ممکن» را می توان اثری متفاوت به حساب آورد . رمانی که که از منظری نسبی اندیشانه نوشته شده و به نظر حرفهای زیادی هم برای گفتن دارد و از منظر تکنیک رمان نویسی هم می خواهد تجربه ای جدید را به نمایش بگذارد. از همین…

ادامه مطلب

نگاهی به «معجون عشق» اثر یوسف علیخانی

قريب به يكصد سال پيش زماني كه نويسندگان ايراني با آميختن شگردهاي رمان‎نويسي اروپايي با سنت‎هاي داستانگويي در ادبيات كلاسيك ايران، شروع به نوشتن رمانهاي فارسي كردند، تا چند دهه هنوز هيچ تصوري از آثار عامه‎پسند يا آثاري براي مخاطب خاص نداشتند. در آن سالها اغلب به رمان به عنوان اثري براي تذهيب اخلاق عمومي،…

ادامه مطلب