'برشی از «ما همیشه قلعه‌نشینان»
اثر شرلی جکسون
ترجمه علی رضا مهدی پور
روزهای یکشنبه پناهگاه‌هایم را امتحان می‌کردم، جعبه سکه‌های نقره‌ای که کنار نهر دفن کرده بودم، عروسکی که در مزرعه بزرگ دفن کرده بودم، و کتابی که در کاجستان به درختی میخکوبش کرده بودم؛ تازمانی‌که آنها سرجایشان بودند، چیزی نمی‌توانست بیاید و به…
شرلی جکسون، نویسنده‌ای که نیم‌قرن پیش از دنیا رفت، بیشتر با داستان کوتاه «لاتاری» و رمان «اشباح هیل‌هاوس»اش شناخته شده است، رمانی که دو بار به تصویر کشیده شده و به نظر می‌رسد آخرین کلام را در مورد داستان‌های خانه تسخیرشده‌زده باشد. با این‌حال درحالی‌که اینها و دیگر آثار شرلی جکسن حقیقتا برجسته هستند، اما…
آنچه می‌خوانید گفت‌وگوی نیویورکر با فرزند شرلی جکسن درباره مادرش و جهان داستانی‌اش است که آزاده فانی، از انگلیسی ترجمه کرده است.
شرلی جکسُن در تاریخ ادبیات جهان با داستان کوتاه «لاتاری» (قرعه‌کشی یا بخت‌آزمایی) شناخته می‌شود؛ داستانی که در سال ۱۹۴۸ در نیویورکر منتشر شد و بعدها در مجموعه‌ای به همین نام چاپ شد. در توصیف جهان داستانی جکسن، همین بس که «استعدادش آن نیست که جهان فانتزی و سراسر وحشت خلق می‌کند، بلکه آن است…
معروف است که شرلی جکسون، داستان «لاتاری» را خیلی سریع در مارس ۱۹۴۸ نوشت. او در آن زمان ۳۲ساله بود. داستان در ۲۶ ژوئن ۱۹۴۸ در مجلۀ نیویورکر منتشر شد و بلافاصله سیلی از توجهات و اعتراض‌ها را به‌دنبال داشت. در آن زمان، نیویورکر تمایلی به تفکیک آثار داستانی و غیرداستانی نداشت، بنابراین تعدادی از…
بهترین مزیت نویسندگی این است که می‌توانی بی‌نهایت عجیب‌و‌غریب بنویسی و تا زمانی که می‌نویسی کسی جلودارت نیست. امروز صبح می‌کوشم تو را راضی به پیوستن به دنیای پر از توهم کنم؛ دنیایی شاد، نامعقول، غنی، پر از پری و اشباح و سیم‌های لُخت و اژدهایان، دنیایی ورای همه سرگرمی‌ها برای پرسه‌زدن
بزرگ‌ترین تهدید برای هر نویسنده‌ای، مبتدی یا غیره، تا حد زیادی خواننده است. سوای هرچیز خواننده نوعی شریک خاموش در کل حرفه نوشتن است و ادبیات داستانی تا زمانی که خوانده نشود ناقص است. درواقع خواننده تنها دشمن تسلیم‌ناپذیر و نابغه نویسنده است. همه‌چیز به‌نفع اوست؛ فقط کافی است چشم‌هایش را ببندد تا هر اثر…