واکنش مسعود فراستی به حرفهای ابراهیم حاتمی کیا
فیلمسازی امروز گفت منتقدان مریض و کوراند و منتقد باید در کنار فیلمساز باشد نه مقابل او. من جواب می دهم یکی از دو علت جلونرفتن سینمای ایران همین تفکر است. حتما منتقد در کنار فیلمساز نیست. منتفد روابط عمومی فیلم نیست. منتقد در کنار تماشاگر و…
گفت‌وگو با هادی محقق، کارگردان فیلم «ممیرو»
«ممیرو» یعنی کسی که قرار نیست بمیرد!
جشنواره فیلم فجر حق من است
صبا شادور
جشنواره فیلم فجر محفلی برای دیدن فیلم‌هایی است که مضمون‌های خاصی را در بر‌می‌گیرند. اگرچه در این سالهای اخیر فیلم‌ها به لحاظ مضمون شبیه هم شده است و اکثرا به نام…
یاد‌د‌اشت‌های یک تماشاچی معمولی
یک شب فراجناحی!
پیمان مقد‌م
1- جالب نیست؟ «بادیگارد» حاتمی کیا، «امکان مینای» تبریزی و «رسوایی2» ده‌نمکی هر سه در یک روز به کاخ جشنواره آمدند. انگار یک همایش فراجناحی برپاست و 3 فیلمساز از سه جریان متفاوت همزمان دعوتند که هرکدام بخش مهمی از هویت هنری را وامدار…
«لانتوری» در لغت به معنای زندانی تازه‌کار، نابلد و ناکارآمدی است که بسیار ادعا دارد. رضا درمیشیان در سومین فیلم خود به واکاوی جرم پرداخته است. او سعی می‌کند با شیوه مستند داستانی و بازسازی موقعیت‌ها همچون ناظر یا گزارشگری بی‌طرف به اتفاق نگاه کند
گفت‌وگو با نرگس آبیار درباره فیلم «نفس»
آرزوهایی که جنگ‌طلبی به بادشان داد
رضا نامجو| نرگس آبیار که در سال گذشته با ساخت فیلم «شیار 143» توجه بسیاری از مخاطبان و سینماگران کشورمان را به سمت خود جلب کرد، در جشنواره سی‌وچهارم فجر با فیلم «نفس» در بخش سودای سیمرغ حضور دارد. این فیلم…
«ایستاده در غبار»
و فقط ایستاده در غبار!
کیوان کثیریان
1. حالا دیگر نمی‌شود گفت داستان‌های جنگ را فقط باید از نسلی شنید که در آن حضور فیزیکی داشته‌اند. وقتی محمدحسین مهدویان که هنگام پایان جنگ، کودکی بیش نبوده، چنین فیلم درخشانی خلق می‌کند که آدم‌ها و روابط، میدان نبرد و حس‌وحال آن را به…
نشست رسانه‌اي فيلم «نفس» به كارگرداني نرگس آبيار
«نفس» با غيرت زنانه ساخته شد
در نشست رسانه‌اي فيلم «نفس» به كارگرداني نرگس آبيار به نكات مختلفي اشاره شد از جمله اينكه اين فيلم سينمايي با غيرت زنانه ساخته شده است.
به گزارش مد و مه به نقل از مهر، صبح جمعه ۱۶ بهمن‌ماه نشست…
«کفشهایم کو؟» تازه‌ترین ساخته کیومرث پوراحمد است؛ فیلمی درباره آلزایمر و البته مهاجرت. گرچه پوراحمد می‌گوید که دیگر مهاجرت دغدغه‌اش نیست اما این موضوع و تاثیرات آن در فیلمش پررنگ است. «کفشهایم کو؟» فیلمی درباره تنهایی‌های مردی است که خانواده‌اش سال‌ها پیش مهاجرت کرده‌اند.
يك دقيقه سكوت به احترام ايرج كريمي قبل از نمايش «نيم‌رخ‌ها»
فيلم «نيم‌رخ‌ها» آخرين ساخته زنده‌ياد ايرج كريمي در حالي در جشنواره سي‌وچهارم فيلم فجر به نمايش در آمد كه جاي خالي كارگردانش، ايرج كريمي كاملا احساس مي‌شد. عصر روز پنجشنبه ۱۵ بهمن‌ماه ساعت ۱۶ فيلم «نيم‌رخ‌ها» ساخته زنده‌ياد ايرج كريمي در بخش
«هنر…
می‌دانیم که وقتی وارونگی دمایی پیش می‌آید، از دست هیچ کسی کاری ساخته نیست. درمانی ندارد. شاید دری به تخته بخورد، بادی بوزد و بارانی ببارد تا بلکه هوای آلوده راه دررویی پیدا کند. اما در غیراین‌صورت درمان وارونگی دمایی دست کسی نیست
مهم‌ترین مشکل هفت‌ماهگی، سطحی بودن و در نتیجه نامتقاعدکنندگی‌اش در نمایاندن موقعیت‌های جاری در داستانش است. منظور از سطحی بودن، صرفا «نمودهای خاله زنکی» فیلم در نمایش روابط خواهرشوهر/عروس و… نیست، بلکه مهم‌تر از آن، سستی مناسبات داستانی متن است.
نخستین فیلم بلند سینمایی سعید روستایی یک درام تلخ اجتماعی (و به اصطلاح فیلمی سیاه) است. کارگردان برای فیلم اولش به جای رفتن به سراغ قشر مرفه جامعه و نمایش خانه‌ها و ماشین‌های آنچنانی و گران قیمت که این روزها بیشتر باب شده، به جنوب شهر رفته است. دغدغه‌های شهروندانی را نشان می‌دهد که کمتر…
«نیمرخ‌ها» پنجمین و آخرین فیلم زنده‌یاد ایرج کریمی است که بعد از سه‌گانه به‌یادماندنی «از کنار هم می‌گذریم»، «چند تار مو» و «باغ‌های کندلوس» در کارنامه او ثبت شده است؛کارگردانی که سبک و سیاق خاص خود را در فیلمسازی همچون نوع نگاه خاصش به سینما و نقد فیلم در عهد نویسندگی، پی می‌گرفت.
فیلم تمامی مولفه های فیلم های قبلی حاتمی کیا ( جبهه ، جنگ ، درگیری ، شهادت ، شفاعت، شهدا ، خانواده و بازماندگان آنان و …….را داراست. آرمان گرائی، همانند تمامی فیلم های حاتمی کیا، در این فیلم نیز حرف اول را می زند، اما بر خلاف فیلم های قبلی وی، آرمان…
زاپاس ساخته برزو نیک نژاد فیلمی ساده و صمیمی است که قصه خود را بدون لکنت و با روایتی شیرین بازگو می کند، اما همه این ها برای ارائه اثری در مدیوم سینما کفایت نمی کند. زاپاس بیشتر از آنکه اثری سینمایی جلوه کند، به سبک و سیاق آثار تلویزیونی نزدیک است.
حین تماشای فیلم نفس به خصوص بعد از نیم ساعت اول که فیلم به ورطه کسالت افتاد و مدام کند و کند و کند تر شد، جوری که حتی زیبایی و شیرینی دختر بچه ای که فیلم را روایت می کرد و یا آن بارقه هایی از نوستالژی که از خوش ذوقی فیلمساز حکایت می…
گاهی در سینما فیلمساز از رئالیسم عبور می‌کند و چنان دنیایش را واقعی به تصویر می‌کشد که به مرز ناتورالیسم می‌رسد. چهارشنبه در چنین فضایی سیر می‌کند. از فضای وهم‌آلود درگیری در مراسم عروسی که می‌گذریم، وارد دنیایی می‌شویم که شخصیت‌ها در آن گرفتارند و مثل رمان‌های ناتورالیستی دست‌وپازدن‌شان جز فرو رفتن در باتلاق کمکی…
این‌جا کسی نمی‌میرد در خوش‌بینانه‌ترین حالت، مناسب مدیوم فیلم کوتاه است، چرا که نه روایت و داستان‌پردازی‌اش تناسبی با یک فیلم سینمایی بلند دارد و نه از لحاظ ساختاری، کشش لازم را برای مخاطب فراهم می‌کند. از آن نوع فیلم‌ها که انگار از آرشیو سینمای معناگرای دو دهه قبل بیرون کشیده شده است.
محسن عبدالوهاب فیلم سرراست و ساده و بی‌ادایی ساخته که در عین سادگی، پیچیدگی‌های روایی و ساختاری خاصی دارد و جمع‌وجور کردنش از هر نویسنده و کارگردانی برنمی‌آید. خط اصلی داستان درباره‌ی زن و مردی است که بر سر بچه‌دار شدن یا نشدن اختلاف دارند و همین اختلاف ساده به جنجالی دامنه‌دار می‌انجامد که همه‌ی…
فیلم با الگویی آغاز می‌شود که در تاریخ سینمانمونه‌های جذابش رازیاد دیده‌ایم: شخصی وارد یک جمع می‌شود و با رفتار متفاوتش آدم‌های شق‌ورق آن جمع را تغییر می‌دهد. به عنوان مثال یکی از شاهکارترین نمونه‌هایش در ژانر کمدی دایی من (ژاک تاتی) است؛ جایی که آقای اولو با رفتار سبک‌سرانه و بی‌قیدانه و دست‌وپاچلفتی‌گری‌هایش جمع…
بهترین فیلم از نگاه تماشاگران در روز سوم جشنواره فجر مانند روزهای گذشته به ترتیب حروف الفبا اعلام شد.
به گزارش مد و مه به نقل از ایسنا، "خانه سینما" پنج فیلم با امتیازهای برتر از نظر آرای مردمی را در پایان سومین روز جشنواره فجر 94 به ترتیب حرف الفبا به این شرح…
«هفت ماهگی» از ابتدا و در سکانس های اول با محوریت یک زن باردار آغاز می شود و داستان به گونه ای حول محور این شخصیت با بازی باران کوثری می گذرد که مخاطب به این فکر می کند که این شخصیت اصلی داستان است، اما ناگهان تمرکز داستان از روی این شخصیت برداشته شده…
که چی؟ این پرسش دو واژه‌ای، اولین چیزی بود که بعد از تماشای آخرین لحظات فیلم در برخورد قایق به لبه‌ی صخره‌ها به ذهن خطور می‌کرد. فیلم گرچه ارجاعات مشهود به فیلم‌های تحسین‌شده‌ی پیشین شهبازی، مخصوصاً نفس عمیق دارد، اما متأسفانه کم‌ترین نسبت را در عمق با آن‌ها برقرار می‌سازد.
شاید به این فیلم ایراد بگیرند که دنباله رو یا متاثر از آثار اصغر فرهادی ست. حضور پیمان معادی نیز در فیلم چنین شائبه ای را بیشتر تقویت کرده اما خب به فرض هم این طور باشد. اصلا چه ایرادی دارد؟ یک فیلمساز جوان در نخستین اثر بلند سینمایی خود متاثر از بهترین…
'روايت ميلاد كي‌مرام از بازي در «امكان مينا»
سعي كردم به رسالت روزنامه‌نگاري اداي دين كنم
زينب كاظم‌خواه
ميلاد كي‌مرام در فيلم «امكان مينا»ي كمال تبريزي نقش يك روزنامه‌نگار به نام مهران را ايفا مي‌كند. شك و سرانجام خيانت، زندگي عاشقانه مهران و مينا را به مسير تازه‌اي مي‌كشاند.
شما در فيلم…
کمال تبریزی همه‌جور فیلمی ساخته است؛ جنگی، ضد‌جنگ، طنز، درام، عاشقانه، تاریخی، محیط‌زیستی و… در برخی خیلی موفق بوده و در برخی کمتر و در تعدادی هم بازخورد خوبی نداشته است. اما به هرحال او فیلمسازی است که فیلم ساختن بلد است و آنقدر جسارت دارد که خود را تکرار نکند
زبان شیرین کودک به عنوان راوی داستان را خیلی جذاب می‌کرد و از همین روی تبدیل کردن آن رمان به فیلمنامه ریسک بزرگی بود. چون نمی‌شد تمام فیلم با نریشن گفته شود و فقط در بخش‌هایی می‌توانستیم نریشن داشته باشیم.
گفت‌وگو با پانته‌آ پناهي‌ها براي بازي در نقش «نه‌نه‌آقا» فيلم «نفس»
با گريم متفاوتم جان تازه‌اي مي‌گرفتم
رها شهبازي
پانته‌آ پناهي‌ها متولد ۱۳۵۶، بازيگر تئاتر و سينما و منشي صحنه است. وي در فيلم‌هاي «بوفالو»، «من ديگو مارادونا هستم»، «جينگو»، «خانوم»، «مواجهه»، «آن مرد را نكشيد» و «جشنواره‌ها» حضور داشته و ديپلم…
فیلم چند بازی درخشان داد به خصوص زوج سیامک صفری و ژاله صامتی که در نقش مادر و پدر دختری گمشده(سحر) بازی بسیار خوبی از خود به نمایش گذاشته‌اند تا آنجا که دیگر بازیگران و حتی عرب نیا را که یکی از بهترین بازی های سالهای اخیرش را به نمایش گذاشته زیر سایه خود قرار…
گفت‌وگو با بهنوش بختياري درباره فيلم «من» ساخته سهیل بیرقی
سال‌ها منتظر يك پيشنهاد متفاوت بودم
مريم قرباني‌نيا
با بهنوش بختياري، بازيگر آثار طنز سينما و تلويزيون كه امسال با نقش متفاوتي در فيلم «من» سهيل بيرقي و در بخش نگاه نو سي و چهارمين جشنواره فيلم فجر حضور دارد به گفت‌وگو نشستيم تا…